ఆర్.ఎస్.ఎస్.

          రాష్ట్రీయ స్వయం సేవక సంఘ్

NOTE:The article is in a different language, don't worry if it doesn't make sense, there is a translation option on the right side or below the article. Then translate it in your favorite language. 

        అది 1965 భారత్ పాకిస్థాన్ మధ్య యుద్ధం జరుగుతున్న సమయం శత్రు సైన్యాలు శ్రీనగర్ లోకి చొరబడుతున్నాయి.నగరాన్ని చాలా వేగంగా తమ ఆధీనంలోకి తీసుకుంటున్నాయి.కాశ్మీర్ కి సత్వరమే సైనిక సహాయం కావాల్సి వచ్చింది. అదే సమయంలో ఢిల్లీలోని ఆర్మీ ఆఫీస్ నుండి శ్రీనగర్ కి సందేశం వచ్చింది.మొత్తం శ్రీనగర్ శత్రువుల చేతిలోకి వెళ్ళినా పర్లేదు.కానీ శ్రీనగర్ ఎయిర్పోర్ట్ ని మాత్రం శత్రువుల చేతికి చిక్కకుండా కాపాడండి అని అక్కడ ఉన్న సైనికులకు చెప్పారు.సైనికులు విమానాల ద్వారా ఏ సమయంలోనైనా శ్రీనగర్ విమానాశ్రయానికి చేరుకుంటారు.ఇది ఆ సందేశ సారాంశం.కానీ అక్కడ ఒక పెద్ద సమస్య ఎదురైంది.శ్రీనగర్ ఎయిర్పోర్ట్ మొత్తం మంచుతో కప్పబడిపోయింది.అక్కడ విమానం దిగడం అనేది దాదాపు అసాధ్యం.అప్పటికప్పుడు కూలీల్ని పెడదామన్నా?ఆ రాత్రి వేళ అంత మంది కూలీలు దొరకలేదు.సమయం చూస్తే అర్ధరాత్రి 11 గంటలు.

         అప్పుడు సైన్యాధికారులకు వెంటనే గుర్తొచ్చిన సంస్థ ఆర్.ఎస్.ఎస్. వెంటనే ఆర్మీ వాహనం సంఘ్ ఆఫీస్ ముందు ఆగింది.

అందులో నుండి ఆర్మీ ఆఫీసర్ ప్రేమ్ నాథ్ డోగ్రా దిగి, సరాసరి సంఘ్ ఆఫీస్ లోకి వెళ్లి, అర్జున్ కి విషయం చెప్పి,మంచు తొలగించడానికి వాలంటీర్స్ ని పంపగలరా అనడిగారు.అర్జున్ ఎంతమంది కావాలనడిగారు.ఒక యాభై మంది ఉంటే ఎంతోకొంత విమానాలు దిగడానికి క్లియర్ చేయవచ్చన్నారు డోగ్రా.అర్జున్ సమాధానంగా ఆరువందల మంది వస్తారు. మీరు నిశ్చింతగా ఉండండి అన్నారు.

ఏంటీ..?ఇంత రాత్రి వేళ అంతమందా? ఆశ్చర్యపోయాడు ఆర్మీ ఆఫీసర్.

         మీరు వాహనాలు సిద్ధం చేయండి.నలభై ఐదు నిముషాల్లో మా వాళ్ళు వస్తారు అని సమాధానం ఇచ్చారు అర్జున్.కాసేపట్లోనే 600 మంది వాలంటీర్లు కార్యాలయం వద్దకు చేరుకున్నారు.అక్కడ నుండి అందరూ ఎయిర్ పోర్ట్ చేరుకుని అందరూ కలిసి రాత్రంతా పని చేసి మంచుని తొలగించారు.తర్వాత రోజు ఉదయానికి ఎనిమిది విమానాల్లో 329 మంది సిక్కు రెజిమెంట్ సైనికులు శ్రీనగర్ ఎయిర్పోర్ట్ కి చేరుకున్నారు. వాళ్ళంతా ఆర్.ఎస్.ఎస్. కార్యకర్తలను ప్రేమతో మెచ్చుకున్నారు.తర్వాత విమానాల నుండి ఆయుధాలను చేరవేయడానికి ఆ సైనికులకు వాలంటీర్లు సహాయపడ్డారు.అలా ఆ రోజు సైనికులు శ్రీనగర్ కి చేరుకోడానికి ఆర్.ఎస్.ఎస్. కార్యకర్తలు సహాయపడ్డారు.

 ఇది ఒక్కటే కాదు,

          1962లో జరిగిన ఇండో-చైనా యుద్ధం లో కూడా గాయపడిన సైనికులకు సహాయ సహకారాలు అందించడానికి, రక్తదానం చేయడానికి ముందుకు వచ్చింది కూడా ఆర్.ఎస్.ఎస్. వాలంటీర్లే.ఈ విషయం లో నెహ్రూ తర్వాత సంవత్సరం గణతంత్ర దినోత్సవం పరేడ్ లో పాల్గొనమని ఆహ్వానించారు,లాల్ బహదూర్ శాస్త్రి, ఆర్మీ జనరల్ కుష్వంత్ సింగ్ గార్లు కూడా మెచ్చుకున్నారు.

       1954 ఆగస్టు 2న దాద్రా మరియు హవేలీ నగరాలను వీరోచితంగా విముక్తి చేసింది కూడా ఆర్.ఎస్.ఎస్. వాళ్ళే.

        1947 ఆగస్టు 15న దేశం మొత్తం స్వాతంత్ర్యం వచ్చినప్పటికీ, ఫ్రెంచి ఆక్రమణలో ఉన్న కొన్ని ప్రాంతాలు ఇంకా బానిసత్వం లో మగ్గిపోతూ, ప్రజలు అష్టకష్టాలు పడుతున్నారు.వాటిలో ఈ రెండు నగరాలు ఉన్నాయి.ఆ ప్రజల పైన జాలితో ఆర్.ఎస్.ఎస్. వాళ్ళు ఎలా అయినా విముక్తి చేయాలనుకున్నారు.లతా మంగేష్కర్ లాంటి గాయకులతో కచేరీలు ఏర్పాటు చేసి, వచ్చిన డబ్బులతో ఆయుధాలు కొనుక్కుని, ఒక వైపు తుఫాను భీభత్సం సృష్టిస్తుంటే,ఆ తుఫాను లో మరో తుఫాను లా 116 మంది పరాక్రమవంతమైన కరసేవకులు విముక్తి వాహిని అనే పేరుతో దాద్రా హవేలి వైపు దూసుకు పోయారు.తుఫానులో ఆయుధాలతో దూసుకువస్తున్న కార్యకర్తలను చూసి ఫ్రెంచి ఆర్మీ ఆయుధాలను పడేసి పారిపోయారు. చిన్న ఘర్షణలు ఏర్పడినప్పటికీ, ఊరూరా తిరుగుతూ స్వాతంత్ర్యం ప్రకటిస్తూ జాతీయ జెండాలు ఎగరేసి,ఆ నగరాలకి,గ్రామాలకి ఉదయానికల్లా పూర్తి స్వాతంత్ర్యం సాధించి పెట్టారు.

           దేశంలో ఎక్కడ,ఏ మూల,ఏ ప్రమాదం జరిగినా,ఏ ప్రకృతి వైపరీత్యం జరిగినా వెంటనే ఒక తెల్ల చొక్కా,ఖాఖీ నిక్కరు లేదా ప్యాంటు వేసుకుని, విరాళాలు సేకరించి, సహాయం చేయడానికి అక్కడికి వెళ్ళిపోతారు. కులం, మతం, ప్రాంతం, వర్గం ఏ తారతమ్యం చూడకుండా, బాధితులకు సహాయం చేస్తూ అండగా నిలబడతారు.సంఘ్ లో చెప్పేదే అది.భరతమాత ఔన్నత్యం కోసం ప్రాణ త్యాగానికి సిద్ధపడు,బాధితుల సేవ కోసం రేయింబవళ్ళు కష్టపడు.

ఇంత గొప్ప సంస్థ చరిత్ర ఏంటి?

డాక్టర్ కేశవ బలిరామ్ హెడ్గేవార్ గారు ఆ రోజుల్లో డాక్టర్ గా పని చేసేవారు.అలాగే దేశ స్వాతంత్య్రం కోసం ఆలోచిస్తూ కాంగ్రెస్ లాంటి పార్టీల సమావేశాల్లో పాల్గొనేవారు.కానీ ఇంత గొప్ప విజ్ఞాన దేశం, బలమైన దేశం అసలు స్వాతంత్ర్యాన్ని ఎలా కోల్పోయింది అని ఆలోచించినప్పుడు ఆయన తెలుసుకున్న విషయం మన దేశ నాయకులు,ప్రజలు సంఘటితంగా లేకపోవడం వల్లనే మన దేశం స్వాతంత్ర్యం కోల్పోయింది అని.అప్పుడే దేశం మొత్తాన్ని సంఘటితం చేయాలనుకున్నారు. అందుకే తన వైద్య వృత్తిని వదిలేసి,1925 అక్టోబర్  విజయదశమి రోజున నాగపూర్ లో ఐదుగురు పిల్లలతో సంఘ్ ని ఏర్పాటు చేశారు.మొదట్లో వైద్య వృత్తిని వదిలి,పిల్లలతో తిరుగుతున్నారని కొంతమంది గేలి చేసేవారు. కానీ ఈ రోజు ఈ సంస్థ 46 దేశాల్లో విస్తరించి, ప్రపంచంలోనే అతి పెద్ద స్వచ్ఛంద సంస్థగా పని చేస్తుంది.

అసలు ఆర్.ఎస్.ఎస్. లో ఏం నేర్పిస్తారు?వారి శిక్షణ ఎలా ఉంటుంది?

        ప్రతిరోజూ శాఖ జరుగుతుంది.శాఖ జరిగే సమయానికి ఐదు నిమిషాలు ముందుగానే తెల్ల చొక్కా, ఖాఖీ ప్యాంటు వేసుకుని,శాఖ జరిగే ప్రదేశానికి వచ్చేస్తారు కార్యకర్తలు.

సంఘ ప్రముఖ్ చెప్పినట్టుగా చేస్తూ వరుసలో నిలబడి, ముందుగా నమస్తే సదా వత్సలే మాతృభూమె అంటూ భగ ధ్వజానికి,మన మాతృభూమి భరత మాతకు ప్రణామం చేస్తారు.తర్వాత శరీర ధారుఢ్యాన్ని, ఆరోగ్యాన్ని పెంచుకోవడం కోసం వ్యాయామాలు, యోగా, ధ్యానం చేస్తారు. ఆత్మ రక్షణ కోసం కర్రసాము,నియుద్ధ అంటే కరాటే,నాన్ చాక్ లాంటి కళలను నేర్చుకుంటారు.తర్వాత ఆటలు ఉంటాయి. ఆటలు అంటే కేవలం సరదా కోసం ఆడేవి కాదు,సమైక్యతలోని బలాన్ని తెలియజెప్పేలా ఉంటాయి.ఆటల్లోని ఆనందం కూడా ఉంటుంది.అలసిపోయిన తర్వాత కూర్చుని, ప్రతి నెలా ఆర్.ఎస్.ఎస్. లో ప్రచురితమైన దేశ భక్తి గీతాలు ఆలపిస్తారు. గొప్ప గొప్ప దేశ భక్తుల గురించి, వారి త్యాగాల గురించి క్లుప్తంగా వివరిస్తారు,ఎవరు ఏ పని చేసినప్పటికీ, దేశానికి ఏదైనా సమస్య వచ్చినప్పుడు అన్ని పనులు పక్కన పెట్టేసి సమస్య దగ్గరకు వెళ్ళి బాధితులకు అండగా నిలబడాలి.

          ఎవరైనా ప్రముఖులు వచ్చినప్పుడు కూడా దేశ నాయకుల గురించి,దేశ భక్తి గురించి వివరిస్తూ ఉంటారు.అలాగే వ్యక్తిగతంగా కూడా ఉన్నత స్థానానికి వెళ్ళడానికి ప్రయత్నించాలనీ, కుటుంబాన్ని బాధ్యత గా చూసుకోవాలని సూచిస్తారు.ఇంట్లో, సమాజంలో పెద్దల్ని గౌరవించాలనీ,అతిథులకు మర్యాదలు చేయాలనీ చెప్తారు.

         కార్యకర్తలు రెండు విధాలుగా పని చేస్తారు. ప్రచారక్,గృహస్థు.ప్రచారక్ అంటే లౌకిక జీవనాన్ని వదిలేసి, సంస్థకి అంకితమైపోయి పని చేస్తారు. గృహస్థు కుటుంబ జీవనాన్ని గడుపుతూనే సంఘ్ చెప్పినట్టుగా దేశం కోసం పని చేస్తారు.

        సంవత్సరం లో కొన్ని సార్లు ట్రయినింగ్ క్యాంపులు నిర్వహిస్తారు.అక్కడ ప్రతి ఒక్కరూ క్రమశిక్షణ తో ఉదయమే లేచి,తన పనులు తాను చేసుకుంటూ సంఘ్ కార్యక్రమాల్లో పాల్గొంటూ ట్రయినింగ్ తీసుకుంటారు.ఈ క్యాంపుల ముఖ్య ఉద్దేశం వ్యక్తి నిర్మాణం.అంటే ఒక వ్యక్తి లో క్రమశిక్షణ, ఆదర్శవంతమైన జీవితాన్ని అలవాటు చేయడం.ఇవి నాలుగు దశల్లో ఉంటాయి.ప్రాథమిక,ప్రథమ వర్ష, ద్వితీయ వర్ష, తృతీయ వర్ష అనే దశల్లో ఉంటాయి.

ఆర్.ఎస్.ఎస్.లో ఆరు పండుగలు జరుపుకుంటారు.అవి 

1. హిందూ సామ్రాజ్య దినోత్సవం

ఛత్రపతి శివాజీ మహారాజ్ హిందూ ధర్మాన్ని,మన దేశాన్ని విదేశీయులు ఆక్రమణ నుండి కాపాడాడు కాబట్టి,ఆయన పట్టాభిషేక దినోత్సవం.

2.గురు పూజోత్సవం

    దేశ ఔన్నత్యానికి, హిందూ సంస్కృతి కి ప్రతీకగా నిలిచిన భగ ధ్వజాన్ని గురువు గా భావించి గురు పూజోత్సవం జరుపుకుంటారు.

3.రక్షా బంధన్

  కార్యకర్తలు అందరూ రాఖీ కట్టుకుంటూ నేను నీకు రక్ష,నీవు నాకు రక్ష, మనిద్దరం కలిసి దేశానికి, ధర్మానికి రక్ష అని చెప్పుకుంటారు.

4.విజయదశమి

    శక్తిని ఆరాధించే దినోత్సవం,ఆరోజే ఆర్.ఎస్.ఎస్. ప్రారంభించిన దినోత్సవం కూడా.

5.మకర సంక్రాంతి

     మకర సంక్రమణం జరిగి వెలుగులు విరజిమ్మే రోజు.సూర్యమానం ప్రకారం జరుపుకునే ఏకైక పండుగ.

6.ఉగాది

   యుగం ప్రారంభమైన రోజు.సంఘ స్థాపకులు పరమ పూజనీయ డాక్టర్ జీ పుట్టిన రోజు కూడా.సంవత్సరంలో ఒక్కసారి ఆయన్ని పూజిస్తాం.

      ఇలా వ్యక్తి నిర్మాణం కోసం,సమాజం కోసం, దేశం కోసం,దేశ రక్షణ కోసం,దేశ ఔన్నత్యం కోసం, భరతమాతను విశ్వ గురువుగా చేయాలనే సంకల్పంతో పని చేస్తుంది కాబట్టే ఈ దేశానికి ఇద్దరు నిజాయితీ పరులైన,దేశ భక్తులైన ప్రథాన మంత్రుల్ని ఇవ్వగలిగింది ఆర్.ఎస్.ఎస్.వాళ్ళు నిజాయితీగా, అవినీతి మచ్చ లేకుండా పని చేయడమే కాదు, దేశాన్ని రక్షణ రంగంలోనూ, అభివృద్ధి పథంలోనూ ముందుకు తీసుకువెళ్ళారు.

           ఒకవేళ ప్రథాన మంత్రే ఆర్.ఎస్.ఎస్‌. కార్యాలయానికి వచ్చినా కానీ అందరితో సమానంగా కూర్చోవాలే తప్ప, ఎవ్వరికీ ప్రత్యేక మర్యాదలు ఉండవు.       

ఇది ఆర్.ఎస్.ఎస్. గురించి కొంత సమాచారం.

1955లో పంజాబ్ లోని గోల్డెన్ టెంపుల్ పైన పోలీస్ ఏక్షన్

                1955లో పంజాబ్ లోని గోల్డెన్ టెంపుల్ పైన పోలీస్ ఏక్షన్ నిర్వహించారు.దీనికి కారణం పంజాబీ మాట్లాడే వాళ్ళ కోసం ప్రత్యేక పంజాబ్ రాష్ట్రం కావాలంటూ పంజాబీ సుబా ఉద్యమాన్ని ఉదృతం చేయడమే.అసలీ ఉద్యమం ఏంటి? అది పోలీస్ ఏక్షన్ జరిగేంత వరకు ఎలా వెళ్ళింది.ఇలాంటి విషయాలు మనం ఇప్పుడు తెలుసుకుందాం.

                 1945లో సిక్కు నాయకుడు తారా సింగ్ ఒకమాట అన్నాడు.సిక్కు పంత్(సంఘం) ఒక వ్యవస్థీకృత సంస్థ గా ఉన్నంత వరకే సిక్కు మతం ఉనికిలో ఉంటుంది.అతను అన్న మాటలకి అనుగుణంగా 1947లోపే పంజాబీ సుబా ఉద్యమం మొదలైంది.

                1948 జనవరి లో ముగ్గురు హర్చరణ్ సింగ్ బద్వా,గియానీ కర్తార్ సింగ్ మరియు భూపిందర్ సింగ్ అనే ముగ్గురు అకాలీదళ్ నాయకులు అప్పటి న్యాయ మంత్రి డాక్టర్ బి‌.ఆర్.అంబేద్కర్ ని కలిసి పంజాబీ మాట్లాడే వాళ్ళ కోసం ప్రత్యేక పంజాబ్ రాష్ట్రం కావాలంటూ అడిగారు.ఆయన కేంద్ర ప్రభుత్వం భాషా ప్రాతిపదికన రాష్ట్రాలను ఏర్పాటు చేస్తామంటూ ప్రకటన చేశారు.కనుక పంజాబీ రాష్ట్రం లేదా పంజాబీ సుబా ని డిమాండ్ చేయమని చెప్పారు.

                1948 ఏప్రిల్ లో పంజాబీ సుబా ను శిరోమణి అకాలీదళ్ నాయకుడు డిమాండ్ చేశారు.తమ సంఘానికి తమ సొంత భూమి తమ రాజకీయ ఆధిక్యతతో ఉంటేనే తమ ఉనికి సురక్షితంగా ఉంటుందని సిక్కుల భవిష్యత్తు గురించి అకాలీదళ్ అంచనా వేసింది.

               సిక్కు మత సిద్ధాంతాలలో భాగంగా సిక్కులు రాజకీయాలలో పాల్గొనడానికి ఒక సిక్కు గురువు గురు గోవింద్ సింగ్ గారి ద్వారా ఆయన విరాళంగా ఆయన సంతకంతో 1699లో పంజాబీ ఖల్సా ఏర్పాటు చేయబడింది.ఈ పార్టీ మూలాల నుండి బలమైన మద్దతు లభించింది.ఇది మతపరమైన మూలాలు కలిగిన రాజకీయ సంస్థ ని అందిస్తుంది.

               కొత్తగా ఏర్పడిన భారత ప్రభుత్వం ఆంగ్లేయుల ప్రభుత్వాల భారతదేశ రాష్ట్రాలను ఏర్పాటు చేయలేదని ఆలోచించి భాషా ప్రయుక్త రాష్ట్రాలను ఏర్పాటు చేయాలని ఆలోచించింది.ఈ పని కోసం 1948లో ఒక కమిషన్ ను ఏర్పాటు చేసింది.కానీ ఈ కమిషన్ ఉత్తర భారత దేశంలో తమ పనిని సరిగా చేయలేదని కొంత మంది అభిప్రాయం.ఈ కమిషన్ దేశం మొత్తం భాష ఆధారంగా రాష్ట్రాలు ఏర్పాటు చేసినప్పటికీ పంజాబీ,సింధీ మరియు ఉర్దూ భాషలను రాష్ట్ర ఏర్పాటుకు తగిన హోదాను పొందలేదు.

            ఆ సమయంలో మొత్తం 20 జిల్లాలలో సిక్కులు మెజారిటీ గా ఉన్నారు,ఆరు జిల్లాల్లో హిందువులు మెజారిటీ గా ఉన్నారు.మొత్తంగా చూసుకుంటే సిక్కులు అధికంగా ఉన్నప్పటికీ పట్టమ ప్రాంతాల్లో హిందువులు ఎక్కువగా ఉన్నారు.

               పంజాబీ సుబా కోసం సిక్కులు పోరాడుతుంటే, మిగిలిన వారు మహా పంజాబ్ కోసం పోరాడారు.పంజాబీ సుబా అమరై రహే అంటూ వీళ్ళు నినాదాలు చేస్తుంటే,మహా పంజాబ్ కి మిగిలిన వారు నినాదాలు మొదలుపెట్టారు.దాంతో ఇవి ఘర్షణలకు దారి తీస్తాయని భయపడి అమృత్సర్ DC 1955 ఏప్రిల్ 6న రెండు నినాదాల పైన నిషేధాజ్ఞలు విధించింది.

               కానీ శిరోమణి అకాలీదళ్ దీనిని వాక్ స్వాతంత్ర్యం పై దాడిగా అభివర్ణిస్తూ వెంటనే నిషేధాజ్ఞలు ఎత్తకపోతే 1955 మే 10న శాంతియుత అహింసా నిరసనలు ప్రారంభించాలని నిర్ణయం తీసుకుంది.అన్నట్టుగానే మే 10న నిషేధాజ్ఞలు ఉల్లంఘిస్తూ పంజాబీ సుబా నినాదాలు చేస్తున్న అకాలీదళ్ నాయకుడు తారా సింగ్ తో పాటు మరికొంత మంది నాయకులను అరెస్టు చేశారు.అంతేకాదు పంజాబ్ అంతటా ఈ అరెస్టులు కొనసాగాయి.కొంత మంది జాతీయ నాయకులు మరియు కాంగ్రెస్ నాయకులతో సహా పంజాబీలకు మద్ధతు పలికారు మరియు నిషేధాజ్ఞలు సరికాదన్నారు.

              ఈ అహింసా నిరసనలు జూలై వచ్చే నాటికి తీవ్ర రూపం దాల్చాయి.గోల్డెన్ టెంపుల్ లో జరిగే అఖల్ తఖ్త్ కు స్వచ్ఛంద సేవకులు పెద్ద సంఖ్యలో పాల్గొన్నారు.పంజాబ్ ప్రభుత్వం ఈ విషయం లో చాలా జాగ్రత్తగా వ్యవహరించాలి అనుకుంది.ఏ మాత్రం తప్పు జరిగినా లేదా అక్కడ పంజాబీ సుబా గురించి నినాదాలు మొదలైనా అది ఎటు పోతుందోనని భయపడింది.గోల్డెన్ టెంపుల్ చుట్టూ పోలీసు బందోబస్తు పెంచారు.అనుకున్నట్టుగానే పంజాబీ సుబా కు అనుకూలంగా నిషేధాజ్ఞలు ఎత్తివేయాలని నినాదాలు చేశారు.

                     దాంతో జూలై 4న DIG పోలీసులను ఆలయ ప్రాంగణంలోకి నడిపించారు.ఆలయ ప్రాంగణంలోని గురు రామ్ దాస్ సెరాయ్ మరియు శిరోమణి అకాలీదళ్ కార్యాలయాలపై కూడా దాడి చేశారు, ఆలయం బయట గుమిగూడిన నిరసనకారులను చెదరగొట్టేందుకు లాఠీలు ప్రయోగించబడ్డాయి మరియు బాష్పవాయువు మరియు షెల్లు ప్రయోగించబడ్డాయి, ఆలయం యొక్క అంచు మరియు సరోవర్ లేదా కొలనును దెబ్బతీశాయి.గోల్డెన్ టెంపుల్‌కి వెళ్లే మార్గంలో ప్రభుత్వం స్వచ్ఛంద సేవకులను నిలిపివేసింది మరియు ఆ ప్రదేశం చుట్టూ వీధుల్లో ఫ్లాగ్-మార్చ్ చేయమని దళాలను ఆదేశించింది.200 మందికి పైగా నిరసనకారులు మరణించారు, వేలాది మంది అరెస్టు చేశారు,మహిళలు మరియు పిల్లలతో సహా వేలాది మంది గాయపడ్డారు.

         ఈ సంఘటన తర్వాత  ఉద్యమం మరింత ఊపందుకుంది.మొత్తం ఈ ఉద్యమంలో 12000 మంది వాలంటీర్లను అరెస్టు చేశారు.ఆఖరికి CM భీమ్ రావ్ జూలై 12, 1955న పంజాబీ సుబా పైన నిషేధాజ్ఞలు ఎత్తివేసారు.అకాలీ ఖైదీలను కూడా విడుదల చేస్తామని ప్రకటించారు, తారా సింగ్ సెప్టెంబర్ 8న విడుదలైంది మరియు అక్టోబర్ 18 వరకు ఒక్కొక్కరిని విడుదల చేస్తూ వచ్చారు.

            తర్వాత కాలంలో ఈ ఉద్యమం కొనసాగిన ఫలితంగా పంజాబ్, హర్యానా రాష్ట్రాలతో పాటు కేంద్ర పాలిత ప్రాంతం అయిన ఛంఢీగర్హ్ కూడా ఏర్పడింది.కొన్ని పహరీ మెజారిటీ ప్రాంతాలను మాత్రం హిమాచల్ ప్రదేశ్ లో విలీనం చేయబడ్డాయి.

            ఈ ఉద్యమం గురించి లాహోర్ బులెటిన్ 1930 జనవరి 9 ఎడిషన్ లో పంజాబీలు పంజాబీ సుబా అడగడంలో తప్పేమీ లేదంటూ వార్త వచ్చింది.

గుజరాత్ అల్లర్లు మోడీ భాగస్వామ్యం

                 గుజరాత్ అల్లర్ల పైన నరేంద్ర మోడీ ని నిందుతుడిగా చూపిస్తూ బిబిసి డాక్యుమెంటరీ చేసి కొన్ని యూనివర్సిటీ ల్లో ప్రదర్శించింది.కానీ భారత ప్రభుత్వం కేవలం భారత ప్రభుత్వం మరియు మోడీ పరువు తీయడానికి మాత్రమే ఏ మాత్రం ఆధారాలు లేని,నిరూపించలేని ఇటువంటి ప్రచారం చేస్తుందంటూ ఆ వీడియోలను బ్యాన్ చేసింది.ఆ వీడియోల్లో ఏముందో నాక్కూడా తెలియదు.కానీ అసలు గుజరాత్ లో ఏం జరిగిందో తెలుసుకుందాం.

         మనం ఈ విషయం గురించి జరిగిన చోట మాత్రమే మాట్లాడుకుంటే మనకి పూర్తి వివరాలు తెలియవు.ఈ సంఘటనకి అయోధ్య లో రామజన్మ భూమి గురించి జరిగిన గొడవల దగ్గర పునాది పడింది.

         ఎన్నో సంవత్సరాలుగా రామజన్మ భూమి గురించి హిందువులు పోరాడిన తర్వాత 1992 డిసెంబర్ 6న పి.వి.నర్శింహారావు గారు ప్రధాన మంత్రిగా , కళ్యాణ్ సింగ్ గారు ఉత్తర ప్రదేశ్ ముఖ్యమంత్రిగా ఉన్న సమయంలో విశ్వ హిందూ పరిషత్ మరికొన్ని సంస్థలకు చెందిన వేలాది మంది హిందువులు సమూహం గా వెళ్లి ఆగ్రహావేశాలతో ఆ వివాదాస్పదమైన బాబ్రీ మసీదును పూర్తిగా కూల్చేసారు.రెండు వర్గాల వారు ఆ స్థలాన్ని తమకు చెందినదిగా చెప్పుకుంటూ కోర్టులో కేసు వేశారు.

           2001 జూన్ లో శ్రీరామ మందిర నిర్మాణ సమితి ఢిల్లీ లో నిర్వహించిన సభలో ప్రజలను ఒప్పించడానికి ప్రజా ప్రతినిధులందర్నీ కలవాలని, వారికి శ్రీరామ జన్మభూమిని గురించిన వాస్తవాలన్నీ తెలియజేసి ఒప్పించాలనీ నిర్ణయించుకున్నారు.అప్పటి ప్రధాన మంత్రి వాజ్పాయ్ గారు ఈ విషయం లో మార్చి 12లోగా ఏదో ఒక పరిష్కారం కనుక్కుందామని అక్టోబర్ 10న పూజ్య మహంత్ పరమహంస దాస్ గారిని ఢిల్లీ లో కలిసినప్పుడు మీడియా తో చెప్పారు.

           అక్టోబర్ 17న శ్రీరామ్ లల్లాకు దర్శనం కల్పించాలని లక్నో బెంచ్ ఆదేశాలు ఇచ్చినప్పటికీ దానిని అనుమతించలేదు.అశోక్ సింఘాల్ మరియు శ్రీస్ఛంద్ర దీక్షిత్ లు బారీకేడ్ నుండి కొన్ని అడుగుల లోపలికి వెళ్ళి గర్భగుడి వెలుపల నుండి స్పష్టమైన దర్శనం చేసుకోవడం నేరంగా పరిగణించబడింది.

       జనవరి 26,2002న అయోధ్య నుండి లక్నో, కాన్పూర్ మీదుగా  సాధువుల యాత్ర నిర్వహించారు.6500 మంది సాధువులు ఈ యాత్ర లో పాల్గొన్నారు.27న ఢిల్లీ లోని రాంలీలా మైదాన్ లో ఒక పెద్ద ధర్మ సభ నిర్వహించారు.మధ్యాహ్నం 12 గంటలకు సాధువుల బృందానికి ప్రతినిధులు ప్రధాన మంత్రిని కలిసారు.కానీ మార్చి 12 లోగా అని తాను మాట ఇవ్వలేదని ఆయన చెప్పారు.

         పూజ్య మహంత్ పరమహంస రామచంద్ర దాస్ గారు తాను శ్రీరామ మందిర నిర్మాణం కోసం చెక్కిన శిల్పాలు క్రేన్ల ద్వారా తీసుకుని వస్తానని చెప్పారు.అంతేకాకుండా ఆ వివాద స్థలాన్ని న్యాస్ కి ఇవ్వవలసిందిగా ఆయన ప్రధాన మంత్రికి లేఖ రాశారు.

          అయోధ్య లోని రాంఘాట్ వద్ద ఫిబ్రవరి 17,2002న శ్రీరామ మహాయజ్ఞం మొదలైంది.ఇది 24వ తారీఖు వరకు కొనసాగింది.24వ తారీఖున పూర్ణాహుతి మహాయజ్ఞానికి 8000 మంది రామసేవకులు హాజరు కావాలని కోరారు.25వ తారీఖున 6000 మంది భక్తులు మరియు కర సేవకులు హాజరయ్యారు.

          25వ తారీఖున దాదాపుగా 1600 మంది భక్తులు మరియు కర సేవకులు అహ్మదాబాద్ కి వెళ్ళే సబర్మతీ ఎక్స్ప్రెస్ ఎక్కారు.అది 27వ తారీఖున 4 గంటలు ఆలస్యంగా ఉదయం 7 గంటల 43 నిమిషాలకు గోద్రా స్టేషన్ లో ఆగింది.ఆ సమయంలో కొంత మంది కర సేవకులకు మరియు స్టేషన్ లోని వ్యాపారులకు గొడవ అయ్యింది.అయితే కాసేపటికి ఆ గొడవ ఆగిపోయింది.

           రైలు ప్లాట్ ఫాం పై నుండి బయలుదేరిన కాసేపటికి ఎవరో ఎమర్జెన్సీ చైన్ లాగారు.దాంతో ఫలియా ఏరియాలోని సిగ్నల్ పాయింట్ దగ్గర రైలు ఆగిపోయింది.ఆ రైలు డ్రైవర్ చెప్పిన మాటల ప్రకారం తమ దగ్గర ఉన్న పరికరాలలో ఆ ఎమర్జెన్సీ చైన్ ని ఒకసారి కంటే ఎక్కువ సార్లు లాగినట్టు వారికి సందేశం అందింది.

            రైలు ఆగిన కాసేపటికి రైలుని రెండు వేల మంది ఉన్న ముస్లిం మూకలు రైలుని చుట్టుముట్టాయి.వాళ్ళు ముందుగా రైలు పైకి విచ్చలవిడిగా రాళ్ళని విసిరారు.తర్వాత కాసేపటికి రైలు యొక్క నాలుగు బోగీల్లో మంటలు చెలరేగాయి.ఆ బోగీలోని రామ భక్తులు బయటకి రావడానికి ప్రయత్నించినా దానికి వీలు లేకుండా తలుపులు బయట నుండి ఎవరో మూసేసి బంధించేసారు.

            ఆ బోగీల్లో ఉన్న రామ భక్తులు అందరూ పెద్ద వాళ్ళే కాకుండా ఆడవాళ్ళు, చిన్న పిల్లలతో సహా అందరూ చూస్తూ ఉండగానే బయటకి రావడానికి ప్రయత్నిస్తూ, భయంతో కేకలు వేస్తూ ఆ మంటల్లో శరీరం మొత్తం కాలి నరకయాతన అనుభవించి మరణించారు.సజీవ దహనమయ్యారు.మొత్తం 59 మంది ఆ మంటల్లో కాలి తమ ప్రాణాలను పోగొట్టుకున్నారు.ఇందులో 27 మంది మహిళలు,10 మంది చిన్న పిల్లలు ఉన్నారు.మరొక 48 మంది తీవ్ర గాయాల పాలయ్యారు.

            కొంత మంది వాదన ప్రకారం ఈ సంఘటన పాకిస్థాన్ నుండి ఇక్కడ దాడి చేసిన వారికి అందిన ఆదేశాలతోనే చాలా పకడ్బందీ పథకం ప్రకారం జరిగిందని అంటారు.గుజరాత్ ఫోరెన్సిక్ నివేదిక ప్రకారం కోచ్ లోకి దాడి చేసిన వారు మండే ద్రవాలను విసరడం వల్ల ఈ సంఘటన జరిగింది.అలాగే మంటలు మాత్రం ఖచ్చితంగా బోగీల లోపలి నుండే అంటుకున్నాయి.అందుకే బోగీల బయట కిటికీల కింద బూడిద చాలా తక్కువ ఉంది.

          గుజరాత్ పోలీసుల నివేదిక ప్రకారం ఆ ఏరియాలోని మత గురువు మౌల్వీ హుస్సేన్ హజీ ఇబ్రహీం ఉమర్జీ మరియు విధుల నుండి తొలగించబడిన సెంట్రల్ రిజర్వ్ పోలీస్ ఆఫీసర్ నానుమియన్ ప్రధాన సూత్రధారులు మరియు ఫోరెన్సిక్ నివేదికలో చెప్పినట్టుగా ఈ దాడిలో ఉపయోగించిన మండే గుణం కలిగిన ద్రవం 140 లీటర్ల పెట్రోల్ ని రైలు రావడానికి కొన్ని గంటల ముందు కొని మరొక కీలక కుట్రదారుడు రజాక్ కుర్కూర్ గెస్ట్ హౌస్ లో దాచారు.ఈ దాడి లో అనేక వేల మంది ముస్లిం లు పాల్గొన్నారు.

          కానీ సుప్రీం కోర్టు జడ్జి గా పని చేసిన ఉమేష్ చంద్ర ఛటర్జీ ఇచ్చిన దర్యాప్తు నివేదికలో మాత్రం ఇది కేవలం ఒక ప్రమాదం మాత్రమే అని తెలిపారు.

                     రైలు దగ్ధమైన ఒకరోజు తర్వాత విశ్వ హిందూ పరిషత్ గుజరాత్ లో రాష్ట్ర వ్యాప్త బంద్ ని ప్రకటించారు.సుప్రీం కోర్టు ఇటువంటి బంద్ లు చట్టానికి వ్యతిరేకమైనవిగా పేర్కొంది.కానీ రాష్ట్ర బిజెపి ప్రెసిడెంట్ బంద్ కి అనుకూలంగా మాట్లాడారు.దాంతో ఆ రిజు బంద్ ని నిర్వహించడానికి వారికి దారి సుగమం అయింది.అంతేకాదు ఆ రోజు బంద్ లో రాష్ట్ర వ్యాప్తంగా అనేక మంది హిందువులు స్వచ్ఛందంగా వచ్చి పాల్గొన్నారు.అసలు ఊహించనంత మంది జనం ఆరోజు ఆ బంద్ లో పాల్గొన్నారు.

          అయితే వారంతా ముందు రోజు హిందువులను సజీవ దహనం చేసారనే కోపం తో రగిలిపోతున్నారు.ఒక వర్గం పైన ఇలా దాడి చేసి స్త్రీలు, చిన్న పిల్లలలతో సహా చంపేయడం అనేది వాళ్ళలో ఆగ్రహావేశాలు పెరిగేలా చేసింది.అదీకాక ఇది హిందువుల పైన దాడులు చేయడానికి పాకిస్థాన్ నుండి అందిన ఆదేశాలతోనే ఇక్కడ ముస్లిం నాయకులు తమ అనుచరులతో కలిసి చేసారనీ, కొంత మంది ముస్లిం లు హిందూ మహిళలను అపహరించి మానభంగం చేసారనీ వార్తలు ప్రచారం అయ్యాయి.అప్పటి గుజరాత్ ముఖ్యమంత్రి నరేంద్ర మోడీ కూడా ఇది మత ఘర్షణ కాదనీ, ఉగ్రవాద చర్య అనీ పేర్కొన్నారు.ఈ వార్తలన్నీ అగ్నికి ఆజ్యం పోసినట్టు అయింది.

          వీటన్నిటి కారణాలతో బంద్ లో పాల్గొన్న హిందువులలో కోపం కట్టలు తెంచుకుంది.ఒక్క సారిగా బంద్ హింసాత్మకంగా మారింది.చాలా మంది హిందువులు ముస్లిం ల పైన దాడులు చేయడం మొదలుపెట్టారు.అంతేకాక ట్రక్కులలో తలకి కాషాయ రిబ్బన్లు కట్టుకున్న కొంత మంది ముస్లిం లు ఉన్న ప్రదేశాలకు వెళ్ళి వారి పైన దాడులు చేయడం మొదలుపెట్టారు.ముస్లిం ఇళ్ళ పైన,షాపుల పైన దాడి చేస్తూ మధ్యలో ఉన్న హిందువుల ఇళ్ళ పైన మాత్రం ఏ మాత్రం దాడి చేయకుండా తమ దాడులు కొనసాగించారు. 

       వారి చేతిలో ఓటర్ల జాబితా కూడా ఉందని బాధితులు తెలిపారు.కొంత మంది వాదన ప్రకారం ముస్లింల వివరాలు ప్రభుత్వం మరియు పోలీస్ యంత్రాంగమే దాడి చేసే వారికి ఈ ముస్లింల సమాచారాన్ని అందించారని అంటారు.అంతేకాక ఆందోళనకారులు సెల్ ఫోన్ లో మాట్లాడుకుంటూ ఈ దాడులు చేసారనీ, పోలీసులకు ఫోన్ చేసినా రక్షణ కల్పించడానికి జాప్యం చేసారనీ కొంత మంది తెలిపారు.

             28వ తారీఖున సాయంత్రానికి రాష్ట్ర వ్యాప్తంగా దాడులను ఆపడానికి 27 పట్టణాలలో కర్ఫ్యూ విధించారు.సూపరింటెండెంట్ ఆఫ్ పోలీస్ ఎం.డి.ఆంథానీ రాపిడ్ యాక్షన్ ఫోర్స్ ని రంగంలోకి దించారు.ముఖ్యమంత్రి నరేంద్ర మోడీ ఇక ఈ దాడులు కొనసాగడానికి వీల్లేదనీ,కఠిన చర్యలు తీసుకోవాలనీ,అవసరం అయితే ఇండియన్ ఆర్మీ ని రంగంలోకి దించాలని పోలీసులకు తెలిపారు.చివరికి ఎవరైనా ఇంకా ఆందోళనకు దిగితే చంపడానికి కూడా వెనకాడవద్దని తెలిపారు.

             ఒక అంచనా ప్రకారం 230 మసీదులు, 274 దర్గాలు,19 ఆలయాలు,3 చర్చిలు కూల్చివేయబడ్డాయి.100000 ఇళ్ళు,1100 హోటళ్ళు,15000 వ్యాపారాలు,3000 హస్తకళా తయారీ సంస్థలు,5000 వాహనాలు నష్టపోయాయి.200 మంది వరకు పోలీసులు కూడా ఈ గొడవలు ఆపడానికి ప్రయత్నాల్లో మరణించారు.250 మంది మహిళల పైన అత్యాచారాలు జరిగాయి.చాలా మంది హిందువులు (దళితులు, గిరిజనులతో సహా) చాలా మంది ముస్లిం లను కాపాడడానికి ప్రయత్నించారు,కాపాడారు.చివరికి 20000 మంది హిందువులు,7000 మంది ముస్లిం లు అరెస్టు చేయబడ్డారు.

             ఇక్కడ వరకూ చాలా మందికి తెలిసిన విషయాలే.అందులోనూ మీడియా కవరేజీ కూడా గుజరాత్ అల్లర్లు అంటూ ఈ అల్లర్ల గురించి బాగా ప్రచారం చేసాయి.అలాగే ఈ అల్లర్లతో మోడీకి,మోడీ ప్రభుత్వానికి సంబంధాలు ఉన్నాయని ప్రచారం చేశారు.

            కానీ అదే సమయంలో గోద్రా రైలు దగ్దం ఘటన తర్వాత జమల్పూర్ లోని ఒక హిందూ ఏరియాలో హిందువుల పైన ముస్లీంలు దాడులు మొదలుపెట్టారు.ఇళ్ళ పైన దాడులు చేసారు, మనుషుల పైన దాడి చేసారు.హిందువులను భయభ్రాంతులకు గురి చేసారు.అయితే పోలీసులు ఆందోళనకారులను అడ్డుకున్నారు.కానీ ఈ అల్లర్ల గురించి ఎక్కడా ప్రచారం కాలేదు.తర్వాత నరేంద్ర మోడీ కాలనీని సందర్శించి బాధితులకు భరోసా ఇచ్చారు.

           ఏది ఏమైనప్పటికీ గోద్రా రైలు తగలబెట్టి హిందువులను చంపడంతో మొదలైన ఈ సంఘటనలు చివరికి దేశం లోనే బాధాకరమైన జ్జాపకాలను మిగిల్చి అటు ముస్లింలను,ఇటు హిందువులను ఎంతో మందిని బలి తీసుకున్నాయి.ఇంకెప్పుడూ,ఎక్కడా ఏ వర్గం పైన ఇతర వర్గాల వారు దాడులు చేయకూడదని, దాడులు,ప్రతి దాడులు, ప్రతీకార చర్యలు ఉండకూడదని అందరూ అన్నదమ్ముల లాగా ప్రశాంతంగా బ్రతకాలనీ కోరుకుందాం.ఎందుకంటే ఒకరు దాడి చేస్తే మరొకరు ప్రతి దాడి చేసే అవకాశం ఉండకపోదు.

            చివరికి ఈ గొడవల్లో ఉన్న రెండు పెద్ద అపోహలు లేదా ఆధారాలు లేని వాస్తవాలు లేదా కొంత మంది నమ్మకాలు ఏంటంటే

           పాకిస్థాన్ లోని ఇంటెలిజెన్స్ ఆదేశాలతో గోద్రా రైలు దగ్దం జరిగింది అనేది ఒకటి అయితే, నరేంద్ర మోడీ ప్రోత్సాహం తోనే గుజరాత్ అల్లర్లు జరిగాయి అనేది రెండోది.ఈ రెండూ కోర్టు లో నిరూపించబడలేదు.కానీ అప్పటి ఆంధ్రప్రదేశ్ ముఖ్యమంత్రి చంద్రబాబుతో సహా ప్రపంచ వ్యాప్తంగా కొన్ని దేశాలు నరేంద్ర మోడీ గారిని తమ దేశంలోకి అనుమతి లేదంటూ ఆంక్షలు విధించాయి.

ఛత్రపతి శివాజి మహరాజ్

           ఛత్రపతి శివాజి మహరాజ్.భారతీయులకు పరిచయం అక్కరలేని పేరు.ముస్లీం ఆక్రమమదారులను గడగడలాడించి మరాఠా సామ్రాజ్యాన్ని స్థాపించిన యోధుడు.విదేశీ శక్తుల చెర నుండి భరత మాతను రక్షించిన ధీరుడు.ప్రతి భారతీయుడి గుండె ల్లో  చిరకాలం నిలిచిపోయే మహనీయుడు.ఈరోజు ఆ మహనీయుని గురించి తెలుసుకుందాం.

        నిజానికి శివాజీకి ఉన్న దేశభక్తి మొత్తం తన తల్లి దగ్గర నుండి వచ్చినదే.శివాజీ తల్లి జిజియా బాయ్ శివాజీ మహారాజు ని గొప్ప దేశ భక్తుడిగా, యోధుడిగా తయారు చేసి ఈ దేశాన్ని,మ రక్కసి మూకల నుండి కాపాడి, ధర్మాన్ని రక్షించాలని చెప్పేది. 

         జిజియా బాయి 1598లో మహారాష్ట్ర లోని విదర్భలోని సింధ్ఖేడ్ ప్రాంతంలో లఖోజీరాజే జాదవ్ కి జన్మించింది.నిజానికి జిజియా బాయి దేవగిరి యువరాణి.కానీ లఖోజీరాజే మరియు అతని ముగ్గురు కుమారులు సుల్తాన్ సైన్యం లో అధిపతులుగా పని చేయడానికి ఒప్పుకున్నారు.దాంతో జిజియాబాయి చాలా కోపానికి గురి అయింది.

         అక్కడ ఉన్న బ్రాహ్మణులు కూడా ఆక్రమమదారులకు విధేయత కలిగి ఉండేవారు, క్షత్రియుల భార్యలను సుల్తాన్ సైన్యం అపహరిస్తూ ఉండేవారు.కానీ క్షత్రియులు లంచం ఇచ్చి వారిని తిరిగి తీసుకొని వస్తూ ఉండేవారు.ఇక సామాన్య ప్రజల దుస్థితి చెప్పనక్కర్లేదు.హిందువులను ఇన్ని రకాలుగా హింసిస్తున్న ఆ సుల్తాన్ ల పైన జిజియా బాయి ఆక్రోశాన్ని పెంచుకుంది.

            జిజియా బాయి సుల్తాన్ సైన్యం లోని అత్యంత పరాక్రమవంతుడు అయిన షహాజీ రాజ భోంస్లే ను వివాహం చేసుకున్నారు.

          తర్వాత తన తండ్రి తో మీరు మీ జీవనాధారం కోసం ఆ సుల్తాన్ దగ్గర పని చేయబం సరైన పద్ధతి కాదు.మీరు ధర్మాన్ని కాపాడడానికి పోరాడాలని చెప్పింది.మరాఠాలు మూర్ఖత్వపు అహంకారానికి తమలో తామే కొట్టుకోవడం ఆపాలి,ఒకవేళ మరాఠాలు మొత్తం కలిసి పోరాడితే తమ ప్రజలను, రాజ్యాన్ని కాపాడుకోవచ్చని చెప్పింది.ఆ మాటలకు కళ్ళు విప్పిన లఖోజీరాజే  షాహాజీరాజే తోకలిసాడు.అప్పటితో జాదవ్ లకు, భోంస్లే లకు మధ్య శత్రుత్వం ముగిసింది.దాంతో హిందూ సామ్రాజ్యాన్ని స్థాపించారు.

             కానీ నిజాం జిజియాబాయి తండ్రి మరియు ఆమె సోదరులను నిరాయుధులుగా ఆస్థానంలోకి పిలిచి మోసపూరితంగా హత్య చేస్తాడు.తర్వాత పూణె నగరాన్ని సర్వ నాశనం చేస్తాడు.ఇళ్ళన్నిటికీ నిప్పు పెడతాడు.పొలాలన్నీ నాశనం చేస్తాడు.ఇవన్నీ చూసి జిజియాబాయికి గుండె ముక్కలయినట్టు అవుతుంది.ఆమె ఆత్మహత్య చేసుకోవాలని అనుకుంటుంది.కానీ తనని తానే సముదాయించుకుంటుంది.అలాగే ఇంత దుఃఖం లో కూడా అమె ధర్మాన్ని కాపాడాలనే తన కాంక్ష ని మాత్రం విడిచిపెట్టలేదు.అప్పుడే ఆమె గర్భవతి అయింది.

             జిజియా బాయి గర్హవతిగా ఉన్న సమయంలో భవానీ మాత ని ప్రతిరోజూ తీవ్రంగా ప్రార్ధించేది 'ఈ దుర్మార్గులను నాశనం చేయడానికి ,జాతి మరియు ధర్మాన్ని రక్షించడానికి రాముడు వంటి కుమారుడిని లేదా శత్రువులను చీల్చి చెండాడే దుర్గా దేవి లాంటి కుమార్తె ను అనుగ్రహించమని.ఆమె గర్భవతిగా ఉన్న సమయంలో ఎప్పుడూ తన బిడ్డ కత్తి పట్టి పులి మీద కూర్చుని శత్రువులను నాశనం చేస్తున్నట్టు కలలు వచ్చేవి.అలాగే ధర్మ యుద్ధం మరియు రామరాజ్యం కోసం కలలు కనేది.

            ఆమె ప్రార్ధనలు విన్న భవానీ మాత ఆమె కలలకు అనుగుణంగా, దేశాన్ని, ధర్మాన్ని కాపాడడానికి శత్రువులను చీల్చి చెండాడే ఒక గొప్ప యోధుడిని వైశాఖ శుక్ల పక్ష తృతీయ (1627 AD) నాడు ఒక కుమారుడిని ప్రసాదించింది.

            అతనే మరాఠ రాజ్య స్థాపకుడు ఛత్రపతి శివాజీ మహారాజ్.శివనేరి కోటలో అతను జన్మించాడు.అతని పేరుని చూసి చాలా మంది శివుడి పేరు అనుకుంటారు.కానీ అది అక్కడ శివాయి అనే ఒక దేవత పేరు.జిజియాబాయి శివాజీకి బాల్యం నుండి దేశభక్తి,ధర్మం పైన ప్రేమ లాంటి విలువలను నేర్పింది.శ్రీరాముడు, హనుమాన్,శ్రీ కృష్ణుడు లాంటి మహనీయుల గురించి చెప్తూనే మహాభారతం మరియు రామాయణం నుండి ధర్మ యోధుడిగా మలచడానికి ప్రయత్నించేది.ఆమె కేవలం తల్లి మాత్రమే కాదు.ఆమె శివాజీ కి గొప్ప గురువు కూడా.జిజియా బాయి గుర్రపు స్వారీ మరియు కత్తి యుద్ధం లాంటి యుద్ధ విద్యలలో కూడా నిష్ణాతురాలు.

              శివాజీ తండ్రి నిజాం షాహీల ప్రతినిధిగా ఉంటూ మొఘల్ రాజులకు వ్యతిరేకంగా యుద్ధాల్లో పాల్గొనేవాడు.షాజహాన్ దండయాత్ర చేసినప్పుడు కూడా కీలకంగా వ్యవహరించాడు.కానీ జిజియాబాయి తండ్రి లఖోజీరావుని నిజాంషాహీ ప్రభువు హత్య చేయించినప్పుడు కోపోద్రిక్తుడైన శివాజీ తండ్రి తిరుగుబాటు బావుటా ఎగురవేశారు.ఇదే మరాఠా సామ్రాజ్యానికి నాంది.షాహాజీ ఈ మార్గంలో నిజాం రాజులను ఓడించి కొంత భూభాగాన్ని గెలుపొందారు.ఇక్కడ మరాఠా సామ్రాజ్యాన్ని నెలకొల్పడానికి ప్రయత్నించాడు. కానీ మొఘలులు,  ఆదిల్షా కలిసి షాహాజీని ఓడించి నిజాం రాజుల నుండి గెలుపొందిన ప్రాంతాలను లాక్కుని బెంగళూరు ప్రాంతాన్ని ఇచ్చారు.దాంతో షాహాజీ పూణే ప్రాంతాన్ని వదులుకోవాల్సి వచ్చింది.

        అయితే ఈ ప్రాంతంలో తన జాగీరును మాత్రం వదులుకోలేదు.ఈ జాగీరు వ్యవహారాలను చూసుకోడానికి జిజియాబాయి మరియు శివాజీని అక్కడ ఉంచి తాను బెంగుళూరు వెళ్ళాడు.శివాజీకి విద్యాబుద్ధులు నేర్పడానికి, రాజనీతి, యుద్ధ విద్యలు నేర్పడానికి కొంత మంది గురువులను అక్కడ ఉంచారు.ఈ గురువుల నుండి మరియు తల్లి నుంచి ఎన్నో విద్యలు నేర్చిన శివాజీ గొప్ప యోధుడిగా మారాడు.అదే విధంగా పరమత సహనం,స్త్రీల పైన గౌరవాన్ని కూడా తల్లి ద్వారా ఏర్పరచుకున్నాడు.

             యుద్ధ తంత్రాలు, రాజనీతి మొదలైన సకల విద్యలు నేర్చుకున్న శివాజీ మరాఠ రాజ్య స్థాపనకు తన వ్యూహాలు అతి గొప్ప రీతిలో, శత్రువుల ఊహలకు అందని రీతిలో అమలు పరచడం ప్రారంభించాడు.

           16 ఏళ్ళ వయసులో శివాజీ మొట్టమొదటి సారిగా టార్నా కోటను తర్వాత మూడు సంవత్సరాల కాలంలో కొండన,రాజ్గఢ్ కోటలను గెలిచి పూణెను తన స్వాధీనంలోకి తెచ్చుకున్నాడు.దీంతో కోపగించిన ఆదిల్షా శివాజీని ఏం చేయలేక బెంగుళూరులో శివాజీ తండ్రి ని మోసపూరితంగా బంధీని చేసాడు. తర్వాత శివాజీ ని, శివాజీ అన్న శంభాజీని పట్టుకోడానికి విడి విడిగా రెండు సైన్యాలను పంపాడు.కానీ రెండు సైన్యాలను అన్నదమ్ములిద్దరూ ఓడించి తమ తండ్రిని కూడా విడిపించారు.

            తర్వాత ఆదిల్షా అఫ్జల్ ఖాన్ ని రంగం లోకి దింపాడు.శివాజీ యుద్ధ పద్ధతులు, గెరిల్లా యుద్ధ రీతి తెలుసుకున్న అఫ్జల్ ఖాన్ శివాజీని యుద్ధం లోనే ఓడించగలమని నిర్ణయించుకుని ముందు శివాజీని రెచ్చగొట్టడానికి శివాజీ ఇష్ట దైవమైన భవానీ మాత ఆలయాలను కూల్చాడు.

              అఫ్జల్ ఖాన్ విషయం తెలుసుకున్న శివాజీ బాగా ఆలోచించి తాను యుద్ధానికి సిద్ధం గా లేనని చర్చలకు ఆహ్వానించాడు.అఫ్జల్ ఖాన్ కూడా చర్చలకు అంగీకరించాడు.ఈ చర్చలు ప్రతాప్ ఘఢ్ కోట దగ్గర నిర్వహించడానికి సన్నద్ధమయ్యారు.

         అయితే అఫ్జల్ ఖాన్ కుటిలత్వం గురించి తెలిసిన శివాజీ ముందుగానే తన వ్యూహాలు రచించాడు.ముందుగా తాను ఒక ఉక్కు కవచాన్ని ధరించాడు, పులిగోర్లు వంటి ఇనుప బాకును తనతో ఉంచుకున్నాడు.ఆ కోట చుట్టుపక్కల అడవుల్లో శివాజీ సైన్యం కాచుకుని కూర్చుంది.

             శివాజీ, అఫ్జల్ ఖాన్ ఇద్దరూ తమ అంగ రక్షకులతో శిబిరం లోనికి వెళ్ళారు.కాసేపటికి అఫ్జల్ ఖాన్ శివాజీ దగ్గరకు వచ్చి కౌగలించుకొంటాడు.అత్యంత భారీ కాయుడైన అఫ్జల్ ఖాన్ శివాజీ ని అలాగే కౌగిలిలో బందించి వెనక నుండి కత్తి తీసి శివాజీ వీపు పైన పొడుస్తాడు.కానీ ఇనుప కవచం ధరించిన శివాజీ ఆ దాడి నుంచి తప్పించుకుని పులి గోర్లలా ఉండే బాకు తో అఫ్జల్ ఖాన్ పొట్టను చీల్చేస్తాడు.

             ముందుకు వస్తున్న అఫ్జల్ ఖాన్ అంగ రక్షకులను శివాజీ అంగ రక్షకులు అడ్డుకుంటారు.తప్పించుకు పారిపోతున్న అఫ్జల్ ఖాన్ తలను శివాజీ ఒక్క వేటుతో నరుకుతాడు. బయట అఫ్జల్ ఖాన్ సైన్యాన్ని అడవిలో మాటు వేసిన శివాజీ సైన్యం చంపేస్తుంది.

            బీజాపూర్ సుల్తాన్ శివాజీని ఎలాగైనా చంపాలని అఫ్గాన్ నుండి వేల సంఖ్యలో పస్థూన్లను పంపితే శివాజీ సైన్యం వాళ్ళని కూడా చంపేస్తుంది.దాంతో శివాజీ హిందూ రాజులందరికీ ఆదర్శంగా మారిపోతాడు.

            మళ్ళీ సుల్తాన్ అరబ్, పర్షియా, ఆఫ్ఘన్ ల నుండి 10,000 మంది బాగా శిక్షణ పొందిన సైనికులను పంపితే కొల్హాపూర్ వద్ద శివాజీ కేవలం తన 5000 మంది సైనికులతో ఎదుర్కొని "హరహర మహాదేవ్" అనే నినాదంతో అరి వీర భయంకరుడిలా విజృంభించి శత్రువులను చీల్చి చెండాడాడు.

            ఆదిల్షా శివాజీని ఎలాగైనా ఆపాలని ఈసారి సిద్ధి జోహార్ అనే సైన్యాధ్యక్షుడికి అపారమైన ధనాన్ని, సైన్యాన్ని ఇచ్చి శివాజీ పైకి యుద్ధానికి పంపాడు.కానీ అప్పటికి శివాజీ వీరితో పోరాడలేని పరిస్థితిలో ఉన్నాడు. ఎందుకంటే కేవలం తన 300 మంది అనుచరులతో పన్ హాలా కోటలో ఉన్నాడు. సిద్ధి జోహార్ వస్తున్నాడని తెలుసుకుని శివాజీ వెంటనే విశాల్ ఘడ్ కోటకు చేరుకోవాలని అనుకున్నాడు.అప్పటికే సిద్ధి జోహార్ సైన్యం పన్ హాలా కోటను చుట్టుముట్టారు.

            ఇప్పుడు యుద్ధం చేయలేని పరిస్థితిలో ఉన్నామని, అర్ధం చేసుకోవాల్సిందిగా వర్తమానం పంపాడు.దాంతో సిద్ధి జోహార్ సైన్యం విశ్రాంతి తీసుకోగానే వాళ్ళ కళ్ళుగప్పి శివాజీ తన అనుచరులతో విశాల్ గఢ్ కోట వైపు బయలుదేరాడు.కానీ సిద్ధి జోహార్ ఆ విషయం తెలుసుకుని వారిని వెంబడించాడు.

          కొంత దూరం వెళ్ళాక సైన్యం లోని ప్రభు దేశ్ పాండే శత్రు సైన్యాన్ని ముందుకు రాకుండా మేము ఆపుతామని చెప్పి శివాజీ ని అంగ రక్షకులతో కోట వైపుకి పంపుతాడు.ప్రభు దేశ్ పాండే రెండు చేతులతో కత్తులు పట్టుకొని వారి పైన పోరాడాడు.చివరికి 300 మంది సైన్యం వీరోచితంగా పోరాడి ప్రాణాలను విడిచారు. శివాజీ కోటని చేరుకున్న తర్వాత బాగా ఆలోచించి సంధి చేసుకోడానికి ఒప్పుకున్నాడు. ఈ ఒప్పందం ప్రకారం శివాజీ రాజ్యాన్ని స్వతంత్ర రాజ్యంగా ఏర్పాటయింది.కానీ పన్ హాలా కోటను ఇచ్చేసారు.ఇక అప్పటి నుండి సుల్తాన్ ల పైన యుద్ధాలు ఆపి మొఘలులతో యుద్ధాలు మొదలు పెట్టాడు.

              శివాజీ గురించి తెలుసుకున్న ఔరంగజేబు ఎప్పటికైనా శివాజీ తో ప్రమాదం పొంచి ఉందని భయపడి తన మేనమామ షైస్తా ఖాన్ కి లక్ష మంది బాగా బలమైన సైన్యాన్ని ఇచ్చి యుద్ధానికి పంపాడు.

            బలమైన షైస్తా ఖాన్ సైన్యం ముందు శివాజీ సైన్యం నిలవలేకపోయింది.దాంతో శివాజీ పూణె నగరాన్ని వదిలి వెళ్ళాల్సి వచ్చింది.షైస్తా ఖాన్ శివాజీ నిర్మించుకున్న లాల్ మహల్ ని తన నివాసంగా చేసుకున్నాడు.కానీ శివాజీ గురించి తెలుసు కాబట్టి చాలా కట్టుదిట్టమైన భద్రత ఏర్పాటు చేసుకున్నాడు.తర్వాత శివాజీ నగరంలో జరుగుతున్న ఒక పెళ్లి కి పెళ్ళి కూతురి బంధువుల్లా మారు వేషంలో అనుచరులతో వచ్చి అణువణువు తెలిసిన లాల్ మహల్ లోకి ప్రవేశించాడు.షైస్తా ఖాన్ గదిలోకి వెళ్ళి ఒక కత్తి వేటు వేయగా అతని మూడు వేళ్ళు తెగి పడిపోతాయి.దాంతో భయపడిన షైస్తా ఖాన్ కిటికీ నుండి దూకేస్తాడు.అతని అనుచరులు అతన్ని సురక్షిత ప్రాంతానికి తీసుకెళ్లిపోతారు.

          తర్వాత వ్యాపార కేంద్రంగా ఉన్న సూరత్ పైన దాడి చేసి అపారమైన ధనాన్ని, ఆయుధాలను దోచుకున్నాడు.ఆ ధనంతో వేల మందిని తన సైన్యం లో చేర్చుకున్నాడు.తర్వాత మొఘలుల,సుల్తానుల కోటలను ఒక్కొక్కటిగా గెలుచుకోవడం మొదలుపెట్టాడు.

        కోపోద్రిక్తుడైన ఔరంగజేబు తన దగ్గర పని చేస్తున్న రాజా జై సింగ్ అనే ఒక మహా యోధుడిని శివాజీ పైన దాడి చేయడానికి పంపాడు.ఇతను ముందుగా పురంధర్ కోటను స్వాధీనం చేసుకున్నాడు.తర్వాత రాయ్ఘర్ వైపు కి వెళ్తుండగా,రాజా జై సింగ్ సేనల గురించి తెలుసుకున్న శివాజీ వారి పైన గెలవలేమని పురంధర్ వద్ద సంధి చేసుకున్నాడు.

           ఔరంగజేబు తన యాభైయవ యేట పుట్టిన రోజు వేడుకలకు శివాజీ ని,అతని కొడుకుని ఆహ్వానించి అవమానిస్తాడు.దాంతో శివాజీ అక్కడ నుండి వెళ్ళిపోబోతుండగా సైనికులు అతన్ని బంధించి అతని విడిది గృహంలోనే గృహ నిర్బంధం చేస్తారు.శివాజీ ని చంపితే మరాఠా మొత్తం అల్లర్లు చెలరేగుతాయని భయపడి ఆగుతారు.ఒకరోజు పని వాడి వేషం వేసుకుని పళ్ళ బుట్టలో కొడుకుని దాచి పెట్టి అక్కడ నుండి తప్పించుకుంటాడు.పురంధర్ ఒప్పందానికి కట్టుబడి రెండు సంవత్సరాలు మొఘలుల పై  ఎటువంటి దాడి చేయకుండా ఊరుకుంటాడు.తర్వాత మొహబత్ ఖాన్, బహుదూర్ ఖాన్,దిలేవర్ ఖాన్ లు కలిసి ఒకేసారి దాడి చేశారు.కానీ శివాజీ ని ఓడించడం వారి వల్ల కాలేదు.ఇది చాలా పెద్ద విజయం.

        ఈ విజయం తర్వాత శివాజీ పెద్ద గా పేరు వచ్చే పనులు చేయకుండా రహస్యంగా తన పనులు చేసుకునేవాడు.ఔరంగజేబు వేరే యుద్ధాలలో పాల్గొంటూ శివాజీ గురించి పెద్దగా పట్టించుకోలేదు.అదే సమయంలో శివాజీ లక్ష మంది సైనికులను, ఆయుధాలు, అశ్వాలు,నౌకా వ్యవస్థ ఏర్పాటు చేసుకున్నాడు.మళ్ళీ మొఘల్ కోటల పైన దాడులు చేసి స్వాధీనం చేసుకోవడం మొదలు పెట్టారు.అప్పటికే యుద్ధాలతో అలసిపోయిన మొఘల్ సైన్యం శివాజీ ని ఎదుర్కొనలేకపోయాయి.

             కానీ పూణె దగ్గర ఉదయ భాన్ రాథోడ్ ఐనే రాజ పుత్రుడు పరి రక్షిస్తున్న కొండన కోటను స్వాధీనం చేసుకోవడం అంత సులభం కాలేదు.కోట చుట్టూ ఎప్పుడూ పటిష్టమైన సైన్యం కాపలా ఉండేది.తన దగ్గర గొప్ప సైనికాధికారిగా పేరు తెచ్చుకున్న తానాజీ ని ఈ కోటను స్వాధీనం చేసుకోవడానికి నియమించారు.

            తానాజీ ఆ కోటను చాలా రోజుల పాటు క్షుణ్ణంగా పరిశీలించి ప్రతి ద్వారం వద్ద బలమైన రక్షణ ఉందని గచరహించాడు.కానీ ఒక వైపు మాత్రం ఏటవాలుగా ఉన్న ఒక పెద్ద కొండ ఉంది.దాని పైకి ఎక్కడం అసాధ్యం.దాంతో తానాజీ తన నడుముకి యశ్వంతి అనే పేరు గల ఉడుమును కట్టి కొండ పైకి విసిరాడు.అది పైన పెట్టుకున్న తర్వాత తాడు సాయంతో కొంత మంది పైకి ఎక్కి మిగిలిన వారిని తాళ్ళతో పైకి లాగారు.ఈలోపు తానాజీ సోదరుడు సూర్యాజీ కోప ముఖ ద్వారం పైన దాడి చేసాడు.రెండు సైన్యాల వద్ద భీకర పోరు సాగింది.చివరకి మరాఠాలు గెలిచారు.కానీ తానాజీ మరణించారు.అతని గౌరవార్థం ఆ కోట పేరు ని సింహ ఘడ్ గా పెట్టి,కోట గెలిచాము, సింహాన్ని పోగొట్టుకున్నాము అని పెర్కొన్నాడు.

            జూన్ 6,1674 న రాయ్ ఘడ్ కోటలో క్షత్రియ రాజులందరికీ అధిపతిగా 'ఛత్రపతి' అనే బిరుదును వేద మంత్రాలతో ప్రధానం చేశారు.మళ్ళీ 50,000 మంది సైన్యంతో దక్షిణ భారతం పైన దండయాత్ర చేసి వెల్లూరు,గింగీలను స్వాధీనం చేసుకున్నారు.తన జీవితంలో ఎన్నో యుద్ధాలు చేసి సువిశాల మరాఠా సామ్రాజ్యాన్ని స్థాపించాడు.ఇంకా చాలా విషయాలు ఉన్నాయి.శ్రీశైలంలో కాళీ మాత ప్రత్యక్షమై కత్తిని ఇచ్చింది.నావికా వ్యవస్థని ఏర్పాటు చేసి ఫాదర్ ఆఫ్ ఇండియన్ నేవీ గా పేరు పొందారు.ఎన్ని చెప్పుకున్నా తక్కువే.

          చివరలో మూడు వారాల పాటు జ్వరం తో బాధపడి ఏప్రిల్ 3,1680న పరమపదించారు.శివాజీ కొడుకు శంభాజీ తర్వాత రాజ్యాన్ని సమర్ధవంతంగా పరిపాలించాడు.

 NOTE:The article is in a different language, don't worry if it doesn't make sense, there is a translation option on the right side or below the article. Then translate it in your favorite language. 

గోవా ఇంక్విజిషన్ (విచారణ)

వాస్కోడాగామా భారతదేశం చేరుకోవడం

             15వ శతాబ్దం లో పోర్చుగల్ వారు తూర్పు మసాలా వ్యాపారంలో తమ ఉనికి కోసం ఆరాటపడతారు.కానీ అప్పటికే మమ్లుక్స్ మరియు ఒట్టొమన్ సామ్రాజ్యాల నుండి లవంగాలు, దాల్చిన చెక్క , జాజికాయ, మిరియాలు మరియు అల్లం లాంటి మసాలాలను దిగుమతి చేసుకుంటున్న వెనిస్ వాళ్ళు ఆధిపత్యం చెలాయిస్తున్నారు.

          పోర్చుగల్ రాజు మాన్యుయల్ ఈ సుగంధ ద్రవ్యాలకు మార్గాలను కనుక్కోమని వాస్కోడాగామ ని అప్పగించారు.గామా నాలుగు అత్యుత్తమ నౌకలతో కూడిన స్క్వాడ్రన్ లతో కొన్ని సంవత్సరాల వ్యాపార వస్తువులతో 1497 జులై 8న బయలుదేరాడు.వారు దారి తప్పి 95 రోజుల పాటు ప్రయాణించిన తర్వాత హెలెనా బే వద్ద 125 మైళ్ళ దూరంలో భూమి పైకి చేరుకున్నారు.

            అయితే అప్పటికే గామా మరియు అతని సిబ్బంది మొత్తం స్కర్వీ వ్యాధి బారిన పడ్డారు.వాస్కోడాగామా ఆఫ్రికా లోని మొజాంబిక్ చేరినప్పుడు అక్కడ తన దగ్గర ఉన్న చౌకైన వస్తువులను అమ్మడానికి కొంత మంది వ్యాపారులతో మాట్లాడుతున్నాడు. ముందు వారు సుముఖత చూపించినప్పటికీ అతని వస్తువులలో నాణ్యత లేని కారణంగా అక్కడ వ్యాపారులతో తీవ్ర అవమానాలకు గురయ్యారు.అయితే ఇదే సమయంలో సముద్రంలో తిరుగుతుంటే గుజరాతీలు దారి చూపించారనీ వారి నౌకలు గామా నౌకల కంటే మూడు నాలుగు రెట్లు పెద్దగా ఉన్నాయనీ, వాటిని చూసి గామా ఆశ్చర్యపోయాడనీ కొంత మంది రాసారు.

మారిషస్ లో జరిగిన 5వ ప్రపంచ తమిళ మహా సభలో ఒక వ్యక్తి చెప్పిన దాని ప్రకారం 

          వాస్కోడాగామా దక్షిణాఫ్రికా లో తమిళ నావికుడైన కనక్కన్ అనే అతని సహాయం కోరాడు.ఆ కనక్కన్ అనే వ్యక్తి సహాయం వల్లనే అతని మార్గ నిర్దేశకత్వంలో వాస్కోడాగామా కేరళ తీరానికి చేరుకోగలిగాడు.నిజానికి అప్పటికే తమిళులకు అన్ని సముద్ర మార్గాలూ తెలుసు.ఎందుకంటే అప్పటికే మెసొపొటేమియా లాంటి సుదూర ప్రాంతాలకు కూడా సముద్ర మార్గం లో వ్యాపారాలు చేసేవారు.

          1498 మే 18న 28 రోజుల పాటు ప్రయాణించిన తర్వాత వాస్కోడాగామ మొట్టమొదటి సారిగా ఇప్పటి కోజికోడ్ లో అడుగు పెట్టాడు. భారత దేశం లో అడుగు పెట్టిన మొదటి యురోపియన్ గా చరిత్ర గామ గురించి చెప్తుంది.

         అయితే ఆ సమయంలో తుఫానులు రావడంతో నావికుడు తీరాన్ని చూడలేకపోతున్నారు.అప్పుడు 4 పడవలు వారి దగ్గరకు వచ్చి వారిని తీరానికి తీసుకొని వెళ్ళారు.గామా తాము సుగంధ ద్రవ్యాల కోసం ఇక్కడికి వచ్చామని చెప్పారు.

          వాస్కోడ గామ వారిని ముందు క్రైస్తవులు అనుకున్నాడు.అక్కడి వారి గురించి వివరిస్తూ ముదురు గోధుమ రంగులో ఉండే క్రైస్తవులు అక్కడ నివసిస్తున్నారు.వారు కింద ఒక వస్త్రాన్ని కట్టుకుని ఉన్నారు.పైన నగ్నంగా వదిలేసారు.కానీ బాగా బంగారాన్ని ధరించారు. పేదవారు మాత్రం బంగారాన్ని ధరించలేదు. అందరూ శిరోముండనం చేయించుకుని వెనక మాత్రం కొంత జుట్టు (శిఖ) ఉంచుకున్నారు. స్త్రీలు పొట్టిగా ఉన్నారు అంటూ చెప్పాడు.అలాగే దేవి తల్లి ఆలయాన్ని చూసి మేరీమాత ఆలయంగా భావించాడు.

            ఆ రాత్రి వారు తమ ఓడల్లో నిద్రించారు. ఉదయాన్నే లేచి మంచి దుస్తులు ధరించి 13 మంది బృందం తో కలిసి గామా కపువోలా అనే పట్టణానికి చేరుకున్నారు.అక్కడ వారు వెన్న మరియు ఉడికించిన చేపలతో అన్నం తిన్నారు. చివరికి గామా రాజ్యం యొక్క పాలకుడు జామోరిన్ కోర్టు కు చేరుకున్నారు.

            రాజు సగం నగ్నంగా బంగారు ఆభరణాలు ధరించి,సంపన్నవంతుడిలా కనిపిస్తున్నాడు.చేతిలో బంగారు గిన్నె,దానిలో తమలపాకులు కనిపిస్తున్నాయి.రాజు చుట్టూ ఆ బంగారు గిన్నెలు, తమలపాకులు అమర్చబడి ఉన్నాయి.వాస్కోడగామని చూసిన వెంటనే రాజు నమస్కరించి ఒక కుర్చీని ఇచ్చి, తినడానికి పండ్లు ఇచ్చారు.

           తాను పోర్చుగల్ నుండి సుగంధ ద్రవ్యాలు దొరికే రాజ్యాలు వెదుక్కుంటూ వచ్చాననీ,ఆ రాజ్యాలను కనుక్కోకుండా వెనక్కి వెళ్తే తన తల తీసివేయబడుతుందని చెప్పాడు. 

         డా గామా రాజుకు పన్నెండు చారల గుడ్డ, నాలుగు సింధూర వర్ణ టోపీ, ఆరు టోపీలు, నాలుగు పగడపు తీగలు, ఆరు చేతులు కడుక్కునే బేసిన్‌లు, ఒక పంచదార బస్తా, రెండు పీపాల నూనె మరియు రెండు తేనె సీసాలను అందించాడు.

          రాజు వాటిని తీసుకున్న తర్వాత అక్కడ ఉన్న ప్రజలంతా అతనిని చూసి నవ్వారు.ఎందుకంటే రాజు ఇతరుల నుండి బంగారం తప్పితే మరేమీ తీసుకోడు.ఆఖరికి తన రాజ్యంలోని పేదలు కూడా వాటిని ఇవ్వరు. దాంతో గామా అక్కడ నుండి నిరాశతో తమ నౌకల వద్దకు వెళ్ళిపోయాడు. 

         మళ్ళీ గామా జామెరిన్ దగ్గరకు వెళ్ళాడు‌. జామెరిన్ మీరు నిజంగా సంపన్న దేశం నుండి మాకోసం వస్తే ఏం తీసుకొని రాకుండా ఎందుకొచ్చారని అడిగారు.

         మా రాజు కేవలం భారతదేశాన్ని కనుక్కోమని మాత్రమే మిమ్మల్ని పంపించారు. అందువల్ల మీ కోసం మేం ఏం తీసుకొని రాలేకపోయాం అని చెప్పారు.

         జామెరిన్ మీ దేశంలో ఏం దొరుకుతాయని అడిగాడు.

        దానికి వాస్కోడా గామా మొక్క జొన్న,వస్త్రం,కంచు, ఇనుము దొరుకుతాయనీ, తన దగ్గర వాటి నమూనాలు ఉన్నాయనీ,తమరు ఆదేశిస్తే మా దేశం నుంచి వాటిని తీసుకుని రావడానికి మనుషుల్ని పంపుతాడనీ చెప్పారు.

         కానీ జామెరిన్ రాజు వద్దని చెప్పారు.కానీ తమ రాజ్యంలోని వస్తువులను మాత్రం మంచి ధరకు ఇస్తానని చెప్పారు.దాంతో వాస్కోడ గామ అతని మనుషులు సంతోషంగా వెనుదిరిగిరు.

         చివరిగా తమ వద్ద ఉన్న వస్తువులను అతి తక్కువ ధరలకు అంటే 100 రూ. వస్తువులను 10 రూ. కే అమ్ముకుని ఆ ధనంతో ఇక్కడ వస్తువుల నమూనాలను తీసుకొని అప్పటి పోర్చుగల్ మొదటి రాజు మాన్యుయాల్

 కు చూపించడానికి తీసుకొని వెళ్ళారు.భారతదేశానికి మార్గం కనిపెట్టినందుకు వాస్కోడగామాకు తమ రాజ్యం లో ఘన స్వాగతం లభించింది.

         సంతోషంగా పోర్చుగల్ వచ్చి తమ రాజు మరియు రాణి లకు తమ పర్యటన గురించి వివరించారు.తను తెచ్చిన కొద్ది పాటి సుగంధ ద్రవ్యాలు తమ రాజుకి ఒక గొప్ప భవిష్యత్తుని, భారతావనికి అత్యంత దుర్భర పరిస్థితిని తీసుకొని వచ్చాయి.

భారత దేశం పైన దాడి చేసి ఆక్రమించుకోవడం

               వాస్కోడాగామా పోర్చుగల్ కి తిరిగి వచ్చిన తరువాత హిందూ మహాసముద్రం ఓడ రేవులను అయితే చర్చల ద్వారా లేదా బలవంతంగా తమ ఆధీనంలో తెచ్చుకోవాలని అనుకున్నారు.

      దీని కోసమే పెడ్రో అల్వారిస్ కాబ్రోల్ నాయకత్వం లో 13 ఓడల ఒక పెద్ద నౌకాదళం 9 మార్చి 1500న బయలుదేరింది.జామెరిన్ ను తమకు అనుగుణంగా పనిచేసేలా ఒప్పించమనీ అలాగే సరుకుతో ఉన్న ఓడని తీసుకొని రమ్మని పంపించారు.అలాగే మత మార్పిడి చేయడానికి ఫ్రాన్సిస్కన్ మిషనరీ బృందాలను అక్కడికి పంపాలని కూడా చెప్పారు.

         వారు ముందుగా మలింది వెళ్ళి అక్కడ నీటిని మరియు తాజా ఉత్పత్తులను తీసుకొని భారత్ వైపు బయలురారు.సెప్టెంబర్ 13న వారు కాలికట్ చేరుకుని జామెరిన్ కి విలాసవంతమైన బహుమతులు మరియు కింగ్ మాన్యువల్ నుండి ఒక లేఖ తీసుకొని వచ్చారు.చర్చలు విజయవంతమయ్యాయి.అతను సుగంధ ద్రవ్యాలు శుద్ధి చేసే కర్మాగారాన్ని నెలకొల్పడానికి అనుమతి పొందాడు.అయితే ఒకేసారి సుగంధ ద్రవ్యాలతో నిండిన అరబ్ వ్యాపారి నౌకను స్వాధీనం చేసుకోవడం తో మొత్తం మారిపోయింది.దాంతో కాబ్రిల్ మరియు అరబ్బుల మధ్య ఘర్షణకు దారి తీసింది.కాలికట్ తీరం వెంబడి బాంబు దాడులు కూడా జరిగాయి.వెంటనే కాబ్రెల్ కొచ్చిన్ కి పారిపోయి అక్కడ వ్యాపార స్థావరాన్ని ఏర్పాటు చేసుకున్నాడు.కానీ జామెరిన్ తన మీదకు 80 యుద్ధ నౌకలను పంపుతున్నాడని తెలుసుకుని అక్కడ నుండి లిస్బన్ కు పారిపోయాడు.

           కానీ పోర్చుగల్ రాజు కి హిందూ మహాసముద్రం లో తన ఆధిపత్యాన్ని చెలాయించాలని మళ్ళీ వాస్కోడా గామా ని ఆఫ్రికా సుల్తానులను మరియు కాలికట్ జామెరిన్ ని తమ శక్తి కి తల వంచేలా చేయమని 10 నౌకలతో పంపారు.

          వాస్కోడా గామ ఆఫ్రికా ముస్లిం ఓడ రేవుల పైన దాడిని ఆరంభించి, వారిని భయపెట్టి స్వాధీనం చేసుకున్న తర్వాత,ఒక అరబ్ నౌకని స్వాధీనం చేసుకుని దానిలోని యాత్రికులందర్నీ చిన్న పిల్లలతో సహా కాల్చేసారు.తర్వాత అతను కాలికట్ లోని జామెరిన్ పైన దాడి చేయడానికి బయలుదేరారు.

           గామా జామెరిన్ భయపెట్టడానికి ఒక ప్రధాన పూజారిని ఎత్తుకెళ్లి పెదవులు, చెవులు కోసి,కుక్క చెవులను కుట్టాడు.నౌకల్లో ఉన్న మరెంతో మంది ముక్కు, చెవులు కోసి వాటిని జామెరీన్ వద్దకు పంపాడు.కాలికట్ ఓడ రేవుల పైన బాంబు దాడులు చేశారు.గామా తన నౌకలతో వెనుతిరిగి పారిపోతుంటే పట్టుకోడానికి జామెరిన్ నౌకలను పంపారు.కానీ గామా కొచ్చిన్ మరియు కాననూర్ తీరాల్లో సుగంధ ద్రవ్యాలను తన ఓడలోకి ఎక్కించుకొని వెళ్తూ వెళ్తూ మలబార్ తీరం వెంబడి దాడులు చేస్తూ, అనేక ముస్లిం ఓడలను దోచుకుంటూ వెళ్ళాడు.కానీ జామెరీన్ ని ఓడించడంలో మళ్ళీ విఫలమయ్యాడు.

               1505 లో కింగ్ మాన్యుయెల్ హిందూ మహా సముద్రంలో తన శాశ్వత ఉనికిని నెలకొల్పడానికి 22 ఓడలు,1000 మంది నావికులు మరియు 1500 మంది సైనికులతో ఫ్రాన్సిస్కో డి అల్మెయిడా భారతదేశ వైశ్రాయ్ గా నియమించబడ్డాడు. అయితే అల్మెయిడా ఆఫ్రికా మరియు భారత తీరం వెంబడి ముస్లిం వ్యాపారుల పైన దాడులు చేస్తూ కోటలు నిర్మించారు.ఆఫ్రికా తీరం లో 1000 మైళ్ళ విస్తీర్ణంలో పూర్తి ఆధిపత్యాన్ని సాధించాడు.అక్కడ నుండి కొచ్చిన్ కి బయలుదేరాడు.అక్కడ కొన్ని పోరాటాలు జరిగాయి.ఈ పోరాటాల్లో వైస్రాయ్ కొడుకు మరణించాడు.

              2 ఫిబ్రవరి 1409న వైశ్రాయై తన బలగాలతో ఈజిప్టు మరియు భారత సంకీర్ణాన్ని దెబ్బ తీసి, దొరికిన ఈజిప్టు బందీలను సజీవ దహనం చేశారు.కొంత మందిని ఉరి తీసి చంపారు.మొత్తానికి అల్మెడా హిందూ మహాసముద్రం లో పోర్చుగీసు ఆధిపత్యాన్ని విజయవంతంగా నెలకొల్పాడు.కానీ వారికి మొత్తం నావికా వ్యవస్థ ని చూసుకోడానికి ఒక నావికా స్థావరం అవసరమైంది.

           దీని కోసం అల్బుకెర్కీ మరియు మార్షలై ఫెర్నావో కౌటిన్హో ఆధ్వర్యంలో జామరిన్ ని ఓడించడానికి నౌకాదళంతో కాలికట్ చేరుకుని జామెరిన్ ని ఓడించి అతని కోటని స్వాధీనం చేసుకున్నారు.కానీ ప్రజలు వారి పైన తిరగబడి కౌటిన్హో ని చంపి,అల్బుకెర్కీని తీవ్ర గాయాల పాలు చేసారు.ఒక చిన్న సమూహం మాత్రం అల్బుకెర్కీని తీసుకొని పారిపోయారు.మళ్ళీ జామెరిన్ ని ఓడించడంలో విఫలమయ్యారు.(తర్వాత ఒక శతాబ్దం పాటు జామెరిన్ పైన దాడులు చేస్తూనే ఉన్నారు.) 

            కొన్ని రోజులకి అల్బుకెర్కీ పూర్తిగా కోలుకుని వేరొక ప్రణాళిక సిద్ధం చేశారు.ఈ ప్రణాళిక ప్రకారం తిమోజీ అనే ఒక హిందూ మహా సముద్రపు దొంగ సహాయంతో 2000 మంది సైనిక దళంతో, స్థానిక హిందువుల సహాయం తీసుకుని 1510లో బీజాపూర్ సుల్తానేట్ పైన దాడి చేసి గోవాని స్వాధీనం చేసుకున్నారు.

            అల్మేడా హిందూ మహాసముద్రంలో పోర్చుగీస్ సముద్ర శక్తిని విజయవంతంగా స్థాపించిన తర్వాత సురక్షితమైన నావికా స్థావరం స్థాపించబడలేదు. హిందూ మహాసముద్ర సముద్ర మార్గాలన్నింటినీ నియంత్రించడానికి పోర్చుగీస్ శాశ్వత నౌకాదళాన్ని నిర్వహించగలిగే కేంద్ర నావికా స్థావరం అవసరం.ఈ స్థావరాన్ని గోవాలో స్థాపించారు.ఇది మంచి నౌకాశ్రయం, చురుకైన నౌకానిర్మాణ పరిశ్రమ మరియు ప్రధాన వాణిజ్య కేంద్రంగా ఉంది.

గోవా క్రైస్తవీకరణ మరియు విచారణ (ఇంక్విజిషన్)

                                            

 

 ఆపరేషన్ పోలో

 (నిజాం పైన యుద్ధం చేసి హైదరాబాద్ ని భారత్ లో కలిపిన భారత సైన్యం)

            1947లో స్వాతంత్ర్యం అనంతరం బ్రిటిష్ వాళ్ళు భారతదేశాన్ని రెండు దేశాలుగా విడదీయడమే కాకుండా మిగిలిన దేశాన్నంతా 565 చిన్న చిన్న రాజ్యాలుగా వదిలేసి ప్రతి రాజ్యం అయితే పాకిస్థాన్ లో లేదా భారత్ లో కలవచ్చు లేదా స్వాతంత్ర్య రాజ్యాలుగా కొనసాగవచ్చునని వదిలేసి వెళ్లిపోయారు.కానీ వల్లభాయ్ పటేల్ గారు ఈ చిన్న చిన్న రాజ్యాలన్నింటినీ ఒప్పించి,522 రాజ్యాలను భారత దేశంలో కలిసేటట్లుగా చేసారు.కానీ జమ్మూకాశ్మీర్, హైదరాబాద్ మరియు జునాఘడ్ రాజ్యాలు మాత్రం స్వాతంత్ర్యం గానే ఉంటామని పట్టుబట్టారు.

            పైగా అప్పటికే హైదరాబాద్ సంస్థాన ప్రజల్లో తీవ్ర వ్యతిరేకత మొదలవడమే కాక నిజాం రాచరిక ప్రభుత్వానికి వ్యతిరేకంగా తిరుగుబాటు మొదలైంది.హైదరాబాద్ సంస్థానం లో రకరకాల పన్నులతో ప్రజలను దోచుకునేవారు.వారి పంటలను కూడా దోచుకునేవారు.వారి పైన దాడులు చేసేవారు.స్త్రీలను నగ్నంగా బతుకమ్మ ఆడించడమే కాకుండా వారి పైన అత్యాచారాలు చేసేవారు.

            హైదరాబాద్ సంస్థానం సంపన్న రాజ్యం గా మారింది.సొంత కరెన్సీ, ఎయిర్ లైన్స్, రైల్వే లైన్, స్వంత సైన్యం,టెలి కమ్యూనికేషన్ సిస్టమ్,పోస్టల్ సిస్టమ్ మరియు రేడియో ప్రసార సేవలను కలిగి ఉంది.మొత్తం జనాభాలో దాదాపు 85 శాతం మంది హిందువులు ఉండేవారు, ముస్లిం లు 12 శాతం మంది ఉండేవారు,3 శాతం మిగిలిన మతాల వారు ఉండేవారు.కానీ హిందువుల జనాభా ఎక్కువగా ఉన్నప్పటికీ ప్రభుత్వ ఉద్యోగాలలో కానీ, సైన్యం లో కానీ, ఎక్కువ జీతం తీసుకునే ఉద్యోగాలలో కానీ ఇరవై శాతం మంది కూడా హిందువులు ఉండేవారు కాదు.పైగా మొత్తం రాజ్యం లో 40 శాతం భూమి నిజాం,అతని వర్గం వారు కలిగి ఉండేవారు.

           1926 లో మాజీ ఉద్యోగి మహమ్మద్ నవాజ్ ఖాన్ మజ్లిస్ - ఇత్తెహాద్ - ఉల్ - ముస్లిమీన్ (ఎం.ఐ.ఎం.)ని స్థాపించారు.ఈ సంస్థ ద్వారా రాజ్యంలోని ముస్లిం లను ఏకం చేస్తూ నిజాం కి అనుకూలంగా మార్చడం,హిందువులను ఏ విధంగా అయినా సరే ముస్లిం మతంలోకి మార్చి వారి సంఖ్య తగ్గించడం,అందరితో స్నేహంగా ఉండాలనుకునే ముస్లిం లను బహిష్కరించడం లాంటివి చేసేవారు.

          చివరికి నిజాం ఆగడాలు భరించలేక హైదరాబాద్ సంస్థాన ప్రజలు నిజాం ప్రభుత్వానికి వ్యతిరేకంగా సాయుధ పోరాటాలు చేశారు.ఈ పోరాటాలు రాజ్యం మొత్తం కొనసాగాయి.చివరికి నిజాం హిందూ యువత తిరుగుబాటు కి భయపడి ఎం.ఐ.ఎం. నాయకుడు,తన సన్నిహిత సలహాదారుడు అయిన ఖాసీం రజ్వీ నేతృత్వంలో 2,00,000 మంది సైన్యం తో రజాకార్లు అని పిలవబడే రాక్షస సైన్యాన్ని ఏర్పాటు చేసాడు.ఈ రజాకార్లు భారత దేశం లో కలవాలని అభిప్రాయబడ్డ, నిజాం కి వ్యతిరేకంగా పని చేసే హిందూ ప్రజలను అత్యంత పాశవికమైన పద్ధతుల్లో చంపేవారు, స్త్రీలను బహిరంగంగా సామూహిక అత్యాచారాలు చేసేవారు.రజాకార్లు క్రిస్టియన్ మిషనరీలు, వాటిలోని సన్యాసుల పైన కూడా దౌర్జన్యాలు చేసేవారు.సెప్టెంబర్ ప్రారంభం లో ఒక మిషనరీ లోని సన్యాసినులను వేధించారని హోం శాఖకు ఫిర్యాదులు అందాయి.4 డిసెంబర్ 1947న, ఆర్యసమాజ్ అనే హిందూ జాతీయవాద సంస్థ సభ్యుడు నారాయణరావు పవార్ నిజాంను అతని రాజభవనం వెలుపల హత్య చేసేందుకు విఫలయత్నం చేశాడు.

            1947 ఆగస్టు 15న దేశానికి స్వాతంత్ర్యం వచ్చే నాటికి 565 సంస్థానాల్లో 562 సంస్థానాలు భారతదేశములో కలిసాయి.మరొక 3 సంస్థానాలు స్వతంత్ర రాజ్యాలుగా ఉన్నాయి.అందులో ఒకటి హైదరాబాద్ సంస్థానం.మిగిలిన రాజ్యాలు ఎలా ఉన్నా ముందు భారత దేశపు నడిబొడ్డున దక్షిణాదిలోనే పెద్ద  వేరుగా ఉంటే దేశం గుండెల పైన కుంపటిలా ఉంటుందనీ లేదా పాకిస్థాన్ లో చేరితే దేశం లోపల శత్రు దేశం ఏర్పడుతుందని పటేల్ గారు భావించారు.పటేల్ గారు అప్పటి భారత జనరల్ గవర్నర్ లార్డ్ మౌంట్ బాటన్ ని కలిసి తన ఆలోచన చెప్పారు.అయితే అతను సమస్యను శాంతియుతంగా పరిష్కరించమని సలహా ఇచ్చారు.హైదరాబాద్ సంస్థానాన్ని బ్రిటిష్ కామన్వెల్త్ దేశాల కింద స్వతంత్రంగా కొనసాగాలని ఆశించి బ్రిటిష్ ప్రభుత్వాన్ని అభ్యర్ధించాడు.అయితే ఆ అభ్యర్ధన తిరస్కరించారు.

            సర్దార్ పటేల్ గారు హైదరాబాద్ సంస్థానాన్ని భారత దేశంలో కలవమన్నప్పుడు నిజాం ఒప్పుకోలేదు.మౌంట్ బాటన్ శాంతి యుతంగా చర్చించామన్నారు.హైదరాబాద్ కి భారత రాయబారి మరియు ఏజెంట్ జనరల్ K.M.మున్షీ మరియు హైదరాబాద్ రాయబారి లైక్ అలీ,సర్ వాల్టర్ మాంక్టన్ ల ద్వారా చర్చలు నిర్వహించబడ్డాయి. లార్డ్ మౌంట్ బాటన్ అధ్యక్షత వహించిన ఈ చర్చల్లో హైదరాబాద్ కి అనేక ఒప్పందాలను ఇచ్చారు.కానీ నిజాం వాటన్నింటినీ తిరస్కరించారు. దాంతో భారత్ లో కలవడం పక్కన ఉంచి పాకిస్థాన్ లో కలవదనీ, భారత్ హైదరాబాద్ పైన సైనిక చర్య చేయమనీ ఒప్పందం తో స్టాండ్ స్టిల్ ఒప్పందం పైన సంతకం చేసారు.

              కానీ  నిజాం పాకిస్థాన్ నుండి ఆయుధాలు దిగుమతి చేసుకోవడమే కాక పాకిస్థాన్ లో బాంబ్ స్క్వాడ్రన్ ఏర్పాటు చేశారు మరియు 200 మిలియన్ రూపాయల సాయం అందించింది.ఒకవైపు హైదరాబాద్ సంస్థానం లోని హిందువుల పైన దాడులు పెరుగుతున్నాయి, మరొక వైపున పాకిస్థాన్ తో కలిసి పోతుందని అనుమానం పెరుగుతుంది.ఒకవేళ అదే నిజమైతే అప్పటికే బెంగాల్ మరియు కాశ్మీర్ లో జరిగిన వాటి కంటే పరిస్థితి మరింత అధ్వాన్నంగా తయారవుతుంది.

            లార్డమౌంట్ బాటన్ 'హెడ్స్ ఆఫ్ అగ్రిమెంట్ 'డీల్ ని సిద్ధం చేశారు.ఈ ఒప్పందం ప్రకారం హైదరాబాద్ భారత ప్రభుత్వం కింద స్వయం ప్రతిపత్తి కలిగిన రాజ్యం గా కొనసాగుతోంది.హైదరాబాద్ రాష్ట్ర బలగాలను తగ్గిస్తారు మరియు స్వచ్ఛంద బలగాలను రద్దు చేయాలి, హైదరాబాద్ ప్రభుత్వం రాజ్యాన్ని పరిపాలించుకోవచ్చు.కానీ విదేశీ వ్యవహారాలు మాత్రం భారత ప్రభుత్వం చూసుకుంటుంది, ప్రజాభిప్రాయ సేకరణ చేయాలి మరియు ప్రజాస్వామ్య ఎన్నికల తో రాజ్యాంగ సభని ఏర్పాటు చేయాలి.భారత దేశం దీనికి ఒప్పుకుంది.కానీ నిజాం ఈ ఒప్పందాలను తిరస్కరించారు.

         చివరికి పటేల్ బలవుతంగానైనా హైదరాబాద్ ని భారత్ లో కలపాలని భావించారు.హైదరాబాద్ చుట్టూ బారీకేడ్లతో సాయుధ దిగ్భందనం చేసారు.అమెరికా అధ్యక్షుడు ట్రూమన్ మరియు ఐక్యరాజ్యసమితి సహాయం కోసం నిజాం ప్రయత్నం చేశారు.కానీ కుదరలేదు.చివరికి సెప్టెంబర్ 9,1948న అన్ని విధాలుగా బాగా ఆలోచించిన తర్వాత ఇక హైదరాబాద్ లో శాంతి భద్రతలు కాపాడడానికి సైన్యాన్ని పంపడం తప్పితే వేరే మార్గం లేదని నిర్ణయం తీసుకున్నారు.

             హైదరాబాద్ చుట్టుపక్కల ఉన్న ఆర్మీ కమాండర్ లకు మరియు ప్రభుత్వ అధికారులకు కొన్ని సూచనలు జారీ చేశారు.అవి

           ఆహారం, ఉప్పు, వైద్య సదుపాయాలు మరియు నీటిని శుద్ధి చేసే క్లోరిన్ వస్తువులు తప్ప ఇతర ఏ వస్తువులు హైదరాబాద్ లోకి అనుమతించకూడదనే కఠినమైన ఆంక్షలు విధించి అమలు చేసారు.

         హైదరాబాద్ ఆయుధాల కొనుగోలుకు స్టేట్ ఫోర్సెస్ కమాండర్ మేజర్ జనరల్ సయ్యద్ అహ్మద్ ఎల్.అడ్రూస్ ను ఆటోమేటిక్ ఆయుధాలు మరియు ఏంటీ టాంక్ గన్లను తీసుకొని రావడం కోసం లండన్ పంపించారు.కానీ హైదరాబాద్ కి ఇంకా స్వతంత్ర దేశ హోదా లభించనందున ఆయుధాలను కొనుగోలు చేయడం దాదాపు అసాధ్యం అనే విషయం తెలిసివచ్చింది.

           హైదరాబాద్ సంస్థాన ప్రధాన మంత్రి లైక్ అలీ మాట్లాడుతూ ఒకవేళ పాకిస్థాన్ తో యుద్ధం వస్తే మనం భారత్ కి వెన్నుపోటు పొడిచి పాకిస్థాన్ తో కలిస్తామని భారత్ భావిస్తుంది.కానీ బహుశా నిజంగానే మనం కూడా అలాగే చేయవచ్చు అని చెప్పారు.దానికి పటేల్ గారు స్పందిస్తూ మీరు కత్తులతో వస్తే మేము కూడా కత్తులతోనే సమాధానం చెప్తాము అంటూ బదులిచ్చారు.

        ఖాసీం రజ్వీ తన రజాకార్ల సైన్యం తో మాట్లాడుతూ చేతిలో కత్తితో మరణించడం ఉత్తమమైన మరణంగా పేర్కొన్నారు.

                   ఖాసీం ని ఒక రాక్షసుడిగా భారత ప్రభుత్వం పేర్కొంది.

              భారత్ మన పైన దాడి చేస్తే నేను భారతదేశం మొత్తం అల్లర్లు సృష్టిస్తాను.భారత్ మనల్ని నాశనం చేస్తే, భారత్ ని నేను నాశనం చేస్తాను.‌భారతదేశం మా పైకి దండెత్తి వస్తే హిందువుల పైన దాడులు చేసి ప్రతీకారం తీర్చుకుంటాను, దాని వల్ల భారతదేశం మొత్తం హిందువులు ముస్లిం ల పైన ప్రతీకార దాడులు చేస్తారనీ, దేశం నాశనమవుతుంది అని ఖాసీం రజ్వీ పేర్కొన్నారు.

               సెప్టెంబర్ 6న చిల్లకల్లు సమీపంలోని భారత పోలీస్ పోస్ట్ పైన రజాకార్లు భారీ కాల్పులు జరిపారు.ఈ దాడి గురించి పూర్తి వివరాలు తెలుసుకోవడానికి భారత ఆర్మీ కమాండర్ అభేసింగ్ నేతృత్వంలో పూనె హార్స్ స్క్వాడ్రన్ మరియు 2/5 గూర్ఖా రైఫిల్స్ కంపెనీ ని పంపారు.పూనా హార్స్ స్క్వాడ్రన్ యొక్క ట్యాంకులు హైదరాబాద్ భూభాగం లోని కోదార్ వరకు వారిని వెంబడించారు.కోదార్ వద్ద 1వ హైదరాబాద్ సాయుధ లాన్సర్ల తో అడ్డగించబడ్డారు.పూనా హార్స్ స్క్వాడ్రన్ ఒక సాయుధ వాహనాన్ని నాశనం చేసారు.రాష్ట్ర బలగాలను అదుపులోకి తీసుకున్నారు.

            హైదరాబాద్ ని బలవంతంగా స్వాధీనం చేసుకుని భారతదేశంలో కలపాలని భారత ప్రభుత్వం ఆదేశాలు జారీ చేశారు.

         ఈ ఆదేశాలు అందిన వెంటనే సదరన్ కమాండ్ కమాండర్-ఇన్-ఛీఫ్ లెఫ్టినెంట్ జనరల్ E.N.గోడ్దార్ నేతృత్వంలో భారత సైన్యం గోడ్దార్ ప్లాన్ ని రూపొందించింది.ఈ ప్లాన్ ప్రకారం భారత సైన్యం రెండు లక్ష్యాలను ఛేదించాలి.ఒకటి విజయవాడ నుండి మరియు రెండవది షోలాపూర్ నుండి హైదరాబాద్ సైన్యాన్ని లక్ష్యాలుగా చేసుకున్నాయి.'పోలీస్ ఏక్షన్' అని పిలిచే ఈ చర్యకు ఆర్మీ ప్రధాన కార్యాలయం 'ఆపరేషన్ పోలో' అని పేరు పెట్టారు.

          షోలాపూర్ నుండి జరిగిన దాడికి మేజర్ జనరల్ జె.ఎన్.ఛౌదరి అధ్యక్షత వహించారు.వీరి సైన్యం లో నాలుగు దళాలు పని చేసాయి. 

            స్ట్రైక్ ఫోర్స్,దీనిలో వేగంగా కదిలే పదాతిదళం,ఆశ్విక దళం మరియు తేలికపాటి ఫిరంగి దళాలతో కలిసి ఉంటుంది.స్మాష్ ఫోర్స్,దీనిలో సాయుధ యూనిట్లు మరియు ఫిరంగులు ఉంటాయి.కిల్లింగ్ పదాతిదళం,దీనిలో పదాతి దళం మరియు ఇంజనీరింగ్ విభాగాలతో కూడిన దళాలు ఉంటాయి.వీర్ ఫోర్స్ యాంటీ ట్యాంక్ మరియు ఇంజనీరింగ్ విభాగాలను కలిగి ఉంటుంది.

           విజయవాడ నుండి చేసిన దాడికి మేజర్ జనరల్ A.A.రుద్ర నేతృత్వం వహించారు.వీరి సైన్యం లో 
           2/5 గూర్ఖా రైఫిల్స్, 17వ (పూనా) హార్స్ స్క్వాడ్రన్ యొక్క ఒక స్క్వాడ్రన్ మరియు ఇంజనీరింగ్ మరియు అనుబంధ విభాగాలతో పాటు 19వ ఫీల్డ్ బ్యాటరీ నుండి ఒక దళం ఉన్నాయి. అదనంగా, నాలుగు పదాతిదళ బెటాలియన్లు కమ్యూనికేషన్ మార్గాలను తటస్థీకరించడం కోసం మరియు రక్షించడం కోసం. పూణే బేస్ నుండి ఎయిర్ సపోర్ట్ కోసం హాకర్ టెంపెస్ట్ ఎయిర్‌క్రాఫ్ట్ యొక్క రెండు స్క్వాడ్రన్‌లు సిద్ధం చేయబడ్డాయి.

           అప్పటికే కాశ్మీర్ లో యుద్ధం చేయగా దాని కారణంగా భారత ఛీఫ్ ఆఫ్ స్టాఫ్ సర్ రాయ్ బుచెర్ అభ్యంతరం వ్యక్తం చేసినప్పటికీ దాడి చేయడానికి సెప్టెంబర్ 13వ తారీఖు ఖరారు చేయబడింది.

           సెప్టెంబర్ 13వ తేదీ మొదటి రోజు యుద్ధం లో షోలాపూర్ సికింద్రాబాద్ హైవే లో నల్దుర్గ్ కోట వద్ద హైదరాబాద్ 1వ పదాతి దళానికి చెందిన డిఫెండింగ్ ఫోర్స్ మరియు భారత 7వ బ్రిగేడ్ దళానికి మధ్య జరిగింది. ఈ దాడిలో భారత సైన్యం గెలవడమే కాక బోరి నది పైన ఒక ముఖ్యమైన వంతెనని భద్రంగా ఉంచగలిగారు.తర్వాత 2వ సిక్కు పదాతి దళం ద్వారా నల్దుర్గ్ వద్ద హైదరాబాద్ స్థావరాల పైన జరిగింది.వారు ఓడినా రహదారులు, వంతెనలు పాడవకుండా దాడి జరిగింది.స్మాష్ ఫోర్స్ లోని భాగమైన 1వ ఆర్మర్డ్ బ్రిగేడ్ యొక్క సాయుధ దళం నల్దుర్గ్ నుండి 8 కి.మీ. దూరం లో ఉన్న జల్కోట్ పట్టణానికి 9.00 గంటలకల్లా చేరుకుంది.ఇది లెఫ్టినెంట్ కల్నల్ రామ్ ఆధ్వర్యంలోని స్ట్రైక్ ఫోర్స్ యూనిట్‌లకు 9 డోగ్రా యొక్క సింగ్ కమాండెంట్ (మోటరైజ్డ్ బెటాలియన్) గుండా వెళ్ళడానికి మార్గం సుగమం చేసింది.అక్కడ నుండి 61 కి.మీ. దూరంలో ఉన్న ఉమర్గే పట్టణానికి 15.15 గంటలకు చేరుకుంది.అక్కడ వారికి రజాకార్ల నుండి ఎదురైన ప్రతిఘటనలను సులభంగానే తిప్పికొట్టి, వారిని పరాజితులను చేసింది.అదే సమయంలో, 3వ అశ్విక దళం యొక్క స్క్వాడ్రన్, 18వ కింగ్ ఎడ్వర్డ్స్ స్వంత కావల్రీ నుండి ఒక దళం, 9 పారా ఫీల్డ్ రెజిమెంట్ నుండి ఒక దళం, 10 ఫీల్డ్ కంపెనీ ఇంజనీర్లు, 3/2 పంజాబ్ రెజిమెంట్, 2/1 గూర్ఖా రైఫిల్స్, 1 మేవార్ ఇన్ఫాంట్రీతో కూడిన మరొక కాలమ్ మరియు సహాయక దళాలు తుల్జాపూర్ పట్టణంపై దాడి చేశాయి.దాదాపు నల్దుర్గ్ నుండి 34 కి.మీ. దూరం లో ఉన్న తుల్జాపూర్ చేరుకున్నారు.అక్కడ 200 మంది రజాకార్లు దాదాపుగా 2 గంటల పాటు పోరాడి చివరికి భారత సైన్యానికి లొంగిపోయారు.కానీ అక్కడ నది ఉప్పొంగడంతో లోహారా పట్టణం వైపు ముందుకు వెళ్ళలేకపోయారు.

            షోలాపూర్ వైపు నుంచి మొదటి రోజు జరిగిన దాడి లో శత్రువుల వైపు భారీ ప్రాణ నష్టం జరగడమే కాకుండా ఎక్కువ భూభాగాన్ని కూడా చేజిక్కుంచుకోగలిగారు.చాలా మంది హైదరాబాద్ కి చెందిన రజాకార్లు మరియు సైనికులు బందీలుగా దొరికారు.వారిలో బ్రిటిష్ సైనికుడు ఉన్నాడు.వాడు నల్దుర్గ్ సమీపంలోని వంతెనను కూల్చేయడానికి ప్రయత్నించాడు.

         విజయవాడ నుండి లెఫ్టినెంట్ జనరల్ A.A.రుద్ర నేతృత్వంలోని దళాలు హంబర్ ఆర్మ,ర్డ్ కార్లు మరియు స్టాగౌండ్ ఆర్మర్డ్ కార్ల యొక్క రెండు సాయుధ యూనిట్ల నుండి తీవ్ర స్థాయిలో దాడులను ఎదుర్కొన్నారు.అయితే 8.30 గంటల సమయంలో కోదార్ చేరుకోగలిగారు.శత్రువులను అణగదొక్కుతూ సాయంకాలానికి మునగాల చేరుకోగలిగారు.హోస్పేట్ లో 1వ హైదరాబాద్ రజాకార్లు మరియు పఠాన్ల యూనిట్ల నుండి దాడి చేసి చక్కెర కర్మాగారాన్ని చేజిక్కించుకున్నారు.తుంగభద్ర వద్ద 5/5 గూర్ఖా దాడి చేసి హైదరాబాదీ సైన్యం నుండి కీలకమైన వంతెనని పొందారు.

          రెండవ రోజు అయిన సెప్టెంబర్ 14న ఉమర్గే వద్ద సేద తీరిన దళాలకు గూఢచార వ్యవస్థ ఆకస్మికంగా ఏర్పాటు చేసిన శత్రు స్థావరాలను కనిపెట్టడం వల్లన టెంపెస్ట్ ల స్క్వాడ్రాన్ ల నుండి వైమానిక దాడులు నిర్వహించి ఆ స్థావరాలను నాశనం చేస్తూ మార్గాన్ని సుగమం చేసింది.దాంతో వారు ఆ మార్గాల్లో ముందుకు సాగుతూ రాజసూర్ ని చేరుకుని అక్కడ వరకు భూభాగాన్ని స్వాధీనం చేసుకున్నారు.

         విజయవాడ నుండి వస్తున్న దళాలకు మాత్రం ట్యాంకులు ముందుకు సాగకుండా పెద్ద పెద్ద కందకాలు తవ్వడం వల్లన నెమ్మదిగా ముందుకు సాగింది.అలా ముందుకు సాగుతూ ఉండగా సూర్యాపేట నుండి 6 కి.మీ. దూరం లో ఉన్న 1వ లాన్సర్ మరియు 5వ పదాతి దళాల వల్ల కొండ ప్రాంతాల నుండి కాల్పులను ఎదుర్కొన్నారు.బర్మా కాంపెయిన్ లోని 2/5 గూర్ఖా దళాలు ఈ దాడులను సమర్థవంతంగా తిప్పి కొట్టారు.హైదరాబాద్ సైన్యం భారీ ప్రాణ నష్టం తో లొంగిపోవాల్సి వచ్చింది.అదే సమయంలో 3/11 గూర్ఖా రైఫిల్స్ మరియు 8వ ఆశ్విక దళం యొక్క స్క్వాడ్రన్ ఉస్మినాబాద్ పైన దాడి చేసి ఎదురు దాడి చేసిన రజాకార్లతో తీవ్ర పోరాటం చేసి వారిని ఓడించి నగరాన్ని స్వాధీనం చేసుకున్నారు.

           మేజర్ జనరల్ D.S.బ్రార్ నేతృత్వంలోని దళాలు ఔరంగాబాద్ పైన దాడి చేసాయి.ఈ దాడి లో పదాతి దళం మరియు ఆశ్విక దళం యొక్క 6 వరుసలు దాడి చేసాయి.ఈ దాడులు వల్ల చివరికి శత్రు సైన్యాలు భారత దేశానికి లొంగిపోయేలా చేసింది.జల్పాలో 3వ సిక్కు,2వ జోధ్పూర్ పదాతి దళం మరియు 18వ ఆశ్విక దళానికి చెందిన ట్యాంక్ లు శత్రు సైన్యం నుండి పోరాటాలను ఎదుర్కోవలసి వచ్చింది.

          సెప్టెంబర్ 15 మూడవ రోజున 3/11 గూర్ఖా కంపెనీ తప్ప మిగిలిన సైన్యం జల్నా పట్టణాన్ని ఆక్రమించడానికి బయలుదేరారు.వారు ముందు లాతూర్ కు అక్కడ నుండి మోమినాబాద్ కు వెళ్ళారు.ముందు గోల్కొండ 3 లాన్సర్లు గట్టి పోరాటం చేసిని భారత సైన్యం వీరోచిత పోరాటం వల్ల ఆ ప్రాంతాల్లోని హైదరాబాద్ సైన్యం లొంగిపోయారు.

           సూర్యాపేట ప్రాంతంలో వైమానిక దాడులు చేసి హైదరాబాద్ సైన్యాన్ని చెల్లాచెదురు చేసి వారి అడ్డంకులను తొలగించారు.అయినా కొంత మేరకు గూర్ఖా 2/5 సైన్యం పైన రజాకార్ల దాడి జరిగింది.ఎన్ని జరిగినా వారిని తరిమి కొట్టి చివరికి పట్టణాన్ని స్వాధీనం చేసుకున్నారు.వెనక్కి పారిపోయిన రజాకార్లు మూసీ నది పైన వంతెనను కూల్చేసారు.భారత సైన్యం ఆ వంతెనను మరమ్మతులు చేయడానికి వీలు లేకుండా అయిపోయింది.నార్కట్ పల్లిలో కూడా రజాకార్ల ను భారత సైన్యం అణచివేసింది.

              సెప్టెంబర్ 16 నాల్గవ రోజున లెఫ్టినెంట్ కల్నల్ రామ్ సింగ్ ఆధ్వర్యంలోని సైన్యం తెల్లవారుజామున జహీరాబాద్ వైపు వెళ్తుండగా మందుపాతర పేలడంతో అక్కడ క్లియర్ చేయడానికి ఆలస్యం అయ్యింది.షోలాపూర్-హైదరాబాద్ హైవే రోడ్ పైన బీదర్ రోడ్ జంక్షన్ కి చేరుకోగానే అప్పటికప్పుడు ఏర్పాటు చేసిన స్థావరాల నుండి పెద్ద ఎత్తున హైదరాబాద్ సైన్యం దాడులు ప్రారంభించారు.అక్కడ ఆ దాడులను తిప్పి కొట్టడానికి కొన్ని యూనిట్లను అక్కడ వదిలి జహీరాబాద్ వైపు వెళ్తుండగా దారిలో కొన్ని దాడులు జరిగినప్పటికీ వాటిని తిప్పికొడుతూ జహీరాబాద్ దాటి 15 కి.మీ. ముందుకు వెళ్ళారు.

            భారత సైన్యం పట్టణ ప్రాంతాల్లో ముందుకు వెళ్తున్నప్పుడు రజాకార్లు మెరుపు దాడులు చేశారు.భారత సైన్యం పోరాడుతున్నప్పటికీ వారు గట్టి ఎదురు దాడి చేస్తూ ఆ భూభాగం లో భారత సైన్యం ముందుకు పోకుండా ఆపగలిగారు.కానీ భారత సైన్యం 75 ఎం.ఎం. తుపాకీలతో దాడి మొదలు పెట్టే సరికి రజాకార్లు ఓటమి పాలయ్యారు.

             సెప్టెంబర్ 17,5వ రిజున తెల్లవారుజామున భారత సైన్యం బీదర్ లోకి ప్రవేశించింది.అప్పటికే 1వ ఆర్మర్డ్ రెజిమెంట్ నేతృత్వంలోని దళాలు రాజధాని నగరానికి 60 కి.మీ.దూరంలో కల చిట్యాల్ పట్టణానికి చేరుకున్నారు. మరొక దళం హింగోళి పట్టణాన్ని స్వాధీనం చేసుకుంది.

             యుద్ధం మొదలైన 5వ రోజుకి హైదరాబాద్ సైన్యం మరియు రజాకార్లు అన్ని విధాలుగా అత్యంత ప్రాణ నష్టం తో ఓడిపోయారు.అదేరోజు సాయంత్రం 5 గంటలకు నిజాం సాయుధ పోరాటాన్ని ఆపేస్తూ కాల్పుల విరమణ ప్రకటించారు.

              సెప్టెంబర్ 16 న ఓటమిని అంగీకరించిన నిజాం తన ప్రధాన మంత్రి మీర్ అలీని పిలిచి రాజీనామా చేయాల్సిందిగా కోరారు.అతనితో పాటు మొత్తం మంత్రులు రాజీనామా చేశారు.

               సెప్టెంబర్ 17 మధ్యాహ్నం నిజాం యొక్క దూత భారత ఏజెంట్ జనరల్ K.M. మున్షీకు నిజాం రాసిన ఉత్తరం పట్టుకొచ్చి ఇచ్చాడు.K.M.మున్షీ నిజాం ని సాయంత్రం 4 గంటలకు తన కార్యాలయానికి పిలిచాడు.అక్కడ జరిగిన సమావేశంలో నిజాం "రాబందులు రాజీనామా చేశారు, ఇప్పుడు నేనేం చేయాలో అర్థం కావట్లేదు" అన్నారు. హైదరాబాద్ స్టేట్ ఆర్మీ కమాండర్ జనరల్ ఎల్.ఆడ్రూస్ కి హైదరాబాద్ ప్రజలకు భద్రత కల్పించవలసిందిగా ఆదేశాలు జారీ చేయమని మున్షీ నిజాం కి చెప్పాడు.

                సెప్టెంబర్ 23 1948న నిజాం మొదటి సారిగా ఆకాశవాణి స్టేషన్ ని సందర్శించి తన ప్రసంగాన్ని ఇచ్చారు.

అతని ప్రసంగం లో 

              గత సంవత్సరం (1947)లో ఒక సమూహం పాక్షిక సైనిక సంస్థని ఏర్పాటు చేశారు.నా ప్రధాన మంత్రి,ఛతారీ నవాబు ఇళ్ళను చుట్టుముట్టింది.సర్ వాల్టర్ మాంక్టన్,నా రాజ్యాంగ సలహాదారు, బలవంతంగా నవాబ్ మరియు నా ప్రధాన మంత్రి మరియు నమ్మకస్తులైన మంత్రులను రాజీనామా చేయమని బలవంతం చేసారు.ఖాసీం రజ్వీ నేతృత్వంలోని ఈ దళాలకు దేశం లో ఎటువంటి వాటా కానీ,సేవా గుర్తింపు కానీ లేదు.హిట్లర్ జర్మనీని స్వాధీనం చేసుకున్నట్టు అది రాష్ట్రాన్ని స్వాధీనం చేసుకుంది.ప్రజలను భయాందోళనలకు గురి చేసి నన్ను నిస్సహాయుణ్ణి చేసింది అని చెప్పారు.

               భారత సైన్యం రికార్డుల ప్రకారం జనరల్ చౌదరి నేతృత్వంలోని సైన్యం సాయంత్రం 4 గంటలకు హైదరాబాద్ లోకి ప్రవేశించింది.సెప్టెంబర్ 18న హైదరాబాద్ మేజర్ జనరల్ ఎడ్రూస్ నేతృత్వంలోని హైదరాబాద్ సైన్యం లొంగిపోయింది.మేజర్ జనరల్ చౌదరి సెప్టెంబర్ 18న ఆర్మీ జనరల్ గా బాధ్యతలు స్వీకరించారు.

                 ఈ పోలీస్ ఏక్షన్ మొత్తం సర్దార్ వల్లభాయ్ పటేల్ గారు దగ్గరుండి చూసుకున్నారు.

                హైదరాబాద్ కి విమోచన లభించిన అనంతరం అల్లర్లు,హింస చెలరేగాయి.ఈ హింసలో ముస్లిం లు కూడా మరణిస్తున్నారనే వార్త వచ్చింది.వెంటనే ఈ అల్లర్ల గురించి తెలుసుకోవాలని నెహ్రూ కాంగ్రెస్ సభ్యుడు పండిట్ సుందర్ లాల్ ను మరియు ఒక బృందాన్ని పంపారు.ఈ హింసలో 25,000 నుండి 40,000 మంది పౌరులు మరణించారని ఒక అంచనా.అలాగే భారత సైన్యం మరియు హైదరాబాద్ పోలీసులు కొంత మంది పాల్గొన్నారని కూడా అంచనా వేశారు.

తర్వాత ఆర్టికల్ గోవా ఇంక్విసిషన్ గురించి రాయాలనుకుంటున్నాము.